Dvöl - 01.01.1948, Page 43

DVÖL
41
að segja ekki meira um þetta. Að
lokum var þó hringt til kvöldverð-
ar, og þá urðu þau að rísa úr
rekkju.
En upp frá þessum degi bar Mai
svo ríka samúð í brjósti til hins
unga og sjúka Damians, að henni
fannst sem hún mundi ekki líta
glaða stund, fyrr en hún hafði
veitt honum einhverja gleði. Hún
sagði við sjálfa sig: — Já, hvað
sem hver segir, þá verð ég að játa,
að ég elska hann mest allra lif-
andi vera, þótt hann eigi ekki
skyrtuna utan á sig. Göfugt hjarta
verður oft gripið sterkri meðaumk-
un. Margar konur eru svo stór-
huga, en hjörtu annarra kvenna
virðast hörð sem steinn, og þær
hefðu eflaust margar hverjar held-
ur látið hann deyja en að játa hug
sinn til hans, og láta sig engu
skipta þótt þær gerðust þar með
morðingjar.
Hin göfuga Mai skrifaði nú
Damian bréf, þar sem hún sagði
honum hug sinn allan. Það skorti
því ekki annað en nefna tíma og
stað, til þess að það, sem hann
óskaði heitast, gæti fram farið.
Og dag einn, er Mai gafst færi á,
gekk hún til herbergis Damians
og fékk honum bréfið. Hún tók
hönd hans og þrýsti hana innilega
og bað hann að reyna nú að láta
sér batna sem allra fyrst. Síðan
igekk hún aftur til Janúars.
En morguninn eftir reis Damian
úr rekkju. Sjúkleiki hans og sorgir
r----------------------------------\
Geoffrey Chaucer er fæddur nálægt I
1340 og dáinn árið 1400. Raunar vita
menn harla lítið um hann og líf hans
annað en það, að hann var af ensk-
um borgarættum og stóð í allnánum
tengslum við eina af hinum ensku
hertogahirðum og var stundum í fjár-
þröng. En í þess stað er mönnum því
betur kunnugt um lífsskoðanir hans
og frábæra mannþekkingu. Hvort
tveggja kemur ljóst fram í ritverkum
hans, en þó ljósast í aðalverki hans
Canterbury Tales, sem er talið eitt
af höfuðskáldverkum enskrar tungu.
Chaucer var frumherji raunsæis-
stefnunnar og lýsti lífinu eins og það
kom honum fyrir sjónir, en hann var
líka mikið skáld, sem kunni að gera
lýsingar sínar litríkar og heillandi. —
Smásagan, sem hér birtist, er mjög
skýrt dæmi um gamansemina í frá-
sagnarlist Chaucers. Sagan er birt hér
í óbundnu máli, þótt flestar sögurnar
i Canterbury Tales séu rímaðar eða
hálfrímaðar.
v----------------------------------/
voru á bak og burt. Hann snyrti sig
og klæddi, sem bezt hann gat, svo
að hann liti sem bezt út í augum
frúarinnar.
En nú er nauðsynlegt að skjóta
því að til skÝringar, að Janúar átti
stóran trjágarð, sem var umgirtur
háum múrvegg. Þetta var óviðjafn-
anlega fagur garður, og guðinn
Plútó og Proserpína drottning
hans komu þangað oft ásamt dís-
um sínum og álfum til þess að
dansa og syngja.
Janúar hafði svo miklar mætur
á þessum garði, að hann bar ætíð
sjálfur á sér silfurlykilinn að