Dvöl - 01.04.1948, Qupperneq 3

JÚ N í
1 94 B
1 5.
AR GAN G U R. 2
HEFTl
Eftir William Faulkner
Mánudagurinn er núorðið ekkert
frábrugð'inn öðrum rúmhelgum
dögum í Jefferson. Nú er búið áð
malbika strætin og símafélagið og
rafveitan láta höggva forsælutrén,
þorrann af þeim, vatneikina, hlyn-
inn, álminn og engisprettutréð, og
reisa í staðinn járnsúlur með ó-
kennilegar, þrútnar og safalausar
drúfur, og við eigum þvottahús
fyrir bæinn, sem gerir út sendla á
mánudagsmorgnum til að safna
þvottapinklum upp í litfríða bíla,
þar til gjörða, og vikuþvotturinn
flýr sviplega í vök ergilegra og ár-
vakurra bíllúðra, lotulangt hvísk-
ur hjólbarðans við malbikið dvín-
ar, áþekkt rifhljóði í silki, og jafn-
vel blökkukonurnar, þær sem enn-
þá arinast þvottinn fyrir hvíta
fólkið að gömlum sið, flytja hann
heiman og heim á bíl.
En á mánudögum fyrir fimmtán
árum voru strætin krökk af negra-
konum, sem báru fatapinkla á
stærð við ullarballa og reyrða í lök
ofan á vefjarhettunni á styrku
höfði og án þess aö lyfta hendi til
alla leið frá dyrum hvíta fólksins
út að sótstorknum þvottapotti við
kofadyrnar í Negralág.
Þegar Nanna hafði komið pinkl-
inum fyrir á höfðinu, tyllti hún
ofan á hann svörtu strákollunni,
sem hún gekk með vetur og sum-
ar. Hún var há vexti og dapurleit,
andlitið beinabert og dálítið inn-
hvolft, þar sem tennurnar vantaði.
Stundum fórum við áleiðis með
henni niður stíginn og yfir á engiö
til þess að fylgjast með pinklin-
um og pottlokinu, sem hvorki
skoppaði né valt, ekki einu sinni
þegar hún arkaði niður í skurðinn
og bograðist gegnum girðinguna.
Hún fór á fjóra fætur og skreið í
gegnum opið, hnarreist meö stinn-
an háls, og síðan stóð hún upp og
hélt áfram eins og fyrr.
Stundum komu bændur þvotta-
kvennanna að sækja tauið, en
aldrei kom Jesús fyrir Nönnu,
ekkert frekar áður en pabbi bann-
aði honum að koma heim, ekki