Dvöl - 01.04.1948, Blaðsíða 19

D VÖL
81

„Ef Jesi'is er að fela sig hérna,
þá sér hann okkur, er það ekki?“
sagöi Kaddý.
„Hann er ekki hér,“ sagði pabbi.
„Hann fór í burtu fyrir löngu.“
„Þið fóruö með mig hingað,“
sagði Jason hátt uppi. Þá bar við
loft og það var eins og pabbi hefði
tvö höfuð, annað lítið og hitt stórt.
„Ég vildi ekki fara.“
Við fórum upp úr skurðinum.
Enn gátum við séð kofa Nönnu og
dyrnar opnar, en við sáum ekki
lengur Nönnu sjálfa, sem sat fyrir
framan eldinn við opnum dyrum,
af því að hún var þreytt. „Ég er
orðin þreytt,“ ságði hún. „Ég er
ekkert annað en surtla. Og það er
ekki mín sök.“
En við heyrðum til hennar, því
aö hún tók til, rétt þegar við kom-
um upp úr skurðinum, og hljóðið
var hvorki söngur eða söngleysa.
„Hver sér nú um þvottinn okkar,
pabbi?“ sagði ég.
„Ég er ekki surtur,“ sagði Jason
uppi, alveg við höfuðið á pabba.
„Þú ert annað verra,“ sagði
Kaddý. „Þú ert klögukarl. Ef eitt-
hvað skytist fram úr dimmunni
núna, yrðirðu hræddari en nokkur
surtur.“
„Ó, nei, nei,“ sagði Jason.
„Þú færir að skæla,“ sagði
Kaddý.
„Kaddý,“ sagði pabbi.
„Ó, nei, nei,“ sagði Jason.
„Bleyða,“ sagði Kaddý.
„Kandasía!“ sagði pabbi.
Kristján Karlsson
íslenzkaði.