Dvöl - 01.04.1948, Blaðsíða 44

106
DVÓL
eru gegnvot af blóði, volgu, mjúku
blóði. Hann hefur óskaplegar
þrautir í höfðinu, en er hann þukl-
ar á því, finnur hann þó ekkert
sár. Honum er ákaflega kalt, og
tennurnar glamra í munni hans.
Hurðin að útidyrum kjallarans er
í hálfa gátt, það ískrar lítið eitt í
lömum hennar, er hún bærist til
í kaldri morgungolunni, og út um
rifuna sér hann, að gránar fyrir
degi. Fótatak dansfólksins er hætt
uppi yfir honum. Hann er hér einn,
aleinn.Skammt frá höfði hans ligg-
ur tréspónapokinn í rökkrinu, eins
og gengið var frá honum í síðasta
smíðatíma drengjanna. En hvernig
stendur á þessu blóði, hvernig
stendur á öllu þessu blóði?------
Hann rís upp með varúð, og við
hreyfinguna verður hann þess var,
hvað komið hefur fyrir hann.
Það er kominn morgunn. Hann
staulast á fætur og reikar burt frá
þessum bölvaða stað, veikur á sál
og líkama. Þorpið er allt í svefni.
Þeir, sem voru að skemmta sér hér
í gærkvöldi, sofa nú og hvílast. Hér
heldur hann svo heimleiðis, seytján
ára gamall drengur, skjálfandi af
kulda í svölu morgunloftinu. Hugs-
un hans er öll á ringulreið. Það er
nokkuð tekið að birta. Hann dregst
áfram veikum burðum í grárri
skímu haustmorgunsins og hefur
gerzt brotlegur gegn umhverfi sínu,
— gegn siðmenningunni, — gegn
sér sjálfum. Hann hefur beðið sinn
fyrsta ósigur. Síðan kemur næsti
dagur.
Jerimías frœndi minn segist ekki búast við því, að Bandalagi hinna sam-
einuðu ]>jóða muni takast að koma í veg fyrir nýja heimsstyrjöld. — Hann
segist gera sig ánœgðan með það, að það hrindi henni ekki af stað.
★
Konurnar eru alls ekki eins leyndardómsfullar nú á tímum, og þær voru
áður fyrr. Þegar ég var drengur, voru þær þannig klíeddar, að ég hélt, að
þær væru þannig vaxnar, að búkur þeirra væri samfelldur niður að öklum,
en þar skiptist hann í tvo fætur. — Dr. C. E. M. Joad.
★
Karlmaðurinn giftir sig, af þ\'í að hann er þreyttur, en konan af forvitni.
Bæði verða fyrir vonbrigðum. — Oscar Wilde.
★
Konan blæs okkur alltaf í brjóst þrá el'tir að skapa listaverk — og hindrar
það líka ævinlega. — Oscar Wilde.
★
Að elta hamingjuna er venjulega það sama og fjarlægjast fullnægingu.
— Jean Paul.
★
Hver vinningur hel'ur ta]> í för með sér — og hvert tap einnig. — Soya.
★
Lífið er eins og sölubúð þar sem ekkert l'æst ókeypis. — Soya.