Hlín - 01.01.1960, Blaðsíða 81
Hlín
79
að koma sóknarnefndunum til aðstoðar, sú sjerþekking,
sem garðyrkjuráðunautarnir ráða yfir.
Af því, sem hjer hefur verið sagt, er Ijóst, að verkefnin
fyrir garðyrkjunautana eru óþrjótandi.
Þó að lagt sje til í frumvarpi Jressu, að fjölga garðyrkju-
ráðunautum úr einum í fjóra, Jrá væri það aðeins spor í
rjetta átt. — Takmarkið er: Starfandi garðyrkjuráðunaut-
ur í hverri sýslu landsins, og við erum sannfærðar um
[jað, að í samvinnu við kvenfjelögin og búnaðarfjelögin
geta störf þeirra borið blessunarríkan árangur fyrir land
og Jjjóð.*)
KVEÐ JA TIL SÍRA
BENJAMÍNS KRISTJÁNSSONAR.
Hver fögur hugsjón er sem blóm á engi,
sem ylur moldar hlýr og döggin nærir,
Og sólargeislum seður lífsins krafti,
hún sálum manna gleði og yndi færir.
Hið fyrsta spor til framkvæmda og dáða
hins frjálsa manns, er feit hins góða og sanna.
Því brú skal reist til ættarlandsins erfða
í andans ríki, á vegum göfgra manna.
S. E. Björnsson, læknir, Winnipeg.
*) En hvað kaupgjald þessara tilvonandi ráðunauta heimilanna
snertir yrði þar að sjálfsögðu höfð hin sama tilhögun á, sem nú er
ríkjandi um greiðslu til annara ráðunauta, þannig, að ríkið greiðir
kostnaðinn að hálfu, en búnaðarsamböndin að hálfu.
Hvaða ástæða væri til að hafa aðra tilhögun um greiðslu til
ráðunauta kvennanna en bændanna? — H.