Hlín - 01.01.1960, Blaðsíða 140

138
Hlín
hans: „Ófeigur", teinæringur, er enn til, þó ekki sjófær, á honum
fór Guðmundur margar happaferðir, bæði til veiða og yfir fló-
ann, í viðarferðir.
Oll sveitin kallaði Guðmund afa. Það var táknrænt.
Vinkona mín á Norðurlandi skrifar á Þorranum 1960: — Jeg
sit hjer mest af deginum í kompu minni með prjóna mína. —
Barnabörnin eru orðin 16, 6 telpur og 10 drengir. Jeg ætlaði að
senda þeim öllum vettlinga í fyrra, en mátti láta undan síga, kom
ekki af nema telpunum, svo nú varð að duga eða drepast, og
jeg hafði það af að senda þessi 10 pör fyrir jólin, mjer þótti það
nú gott. Ætlaði líka að prjóna handa bræðrunum, sonum mínum,
en uppgafst við annað parið. Þeir voru allir eitthvað tvíbandaðir.
Jeg er nú að prjóna værðarvoð handa einum tengdasyninum. —
Jeg sje að mestu leyti um plöggin handa börnunum og syni mín-
um, að prjóna þau, þvo og stagla. Þvæ upp á morgnana og um há-
degið, og læt svo tvö þau elstu stafa, þær eru þægar við mig, en
vilja helst ekki stafa hjá öðrum. Svo kunna þau ógn af versum,
vísum og þulum. — Kalli kann þrjár vísur og eina þulu, hann er
tveggja ára, og svo kunna hin tilsvarandi, eftir aldri. Nú held jeg
hnussaði í ungu kennurunum: „Að láta kerlinguna vera að
stagla þetta í börnin!“ En enginn ræður við kerlu, jeg stagla við
þau meðan jeg get, og þakka Guði fyrir á meðan hann lofar
mjer að gera það. — Þetta er nú ljeleg starfsskýrsla, Halldóra
mín, en jeg er svo djúpt þakklát meðan jeg get þetta. — Jeg
get líka lesið dálítið mjer til gamans.
Mikið tala nú karlarnir hjerna vel um hana „Hlín“ okkar. Jeg er
náttúrlega dálítið upp með mjer að fá þá viðurkenningu hjá þeim,
að jeg skrifi „I anda Hlínar“.
En í einlægni sagt, jeg hef aldrei verið eins stolt og glöð af
neinu, sem jeg hef lesið í blaði, eins og tillögu frá íslenskri konu
í Hlín síðustu, um að þjóðkirkjur Norðurlanda styrktu Færeyinga
til að byggja upp Dómkirkjuna sína. — Fanst þetta svo guðfögur
hugsun, að hún hlyti að slá niður í hugum eins og elding af himni
send. — Setjum hana við hlið tillagna, sem kastað er fram um
fjársóun til styrjalda, til að þjóna valdafýkn og hverskonar
græðgi. — Nú skrifum við 1960. Hvað skyldi ártalið verða, þegar
tillaga íslensku konunnar rætist?
Þessi vetur hefur verið góður hjer á báðum bæjunum, það
sem af er, bæði með heilsufar og tíðarfar. Guði sje lof og þökk! —
Jólin liðu rólega og öllum leið vel. — Kvenfjelagið hjelt sam-
komu fyrir börn á annan jóladag, veðrið var gott og ágætt bílfæri,
svo það var farið með alla krakkana. Annar sonur minn ók, og