Hlín - 01.01.1960, Blaðsíða 99

Hlin
97
Grettir á Hegranessþingi.
Líðr nú þar til, er menn fara til Hegranessþings um
várit; kom fjölmenni mikit ór öllivm heruðum, þeim sem
menn áttu þangat: at sækja. Sátu menn þar lengi á várit
bæði yfir málum ok gleði, því at þá var margt gleðimanna
í heruðum. Enn er Grettir spurði, at alþýða manna var
farin til þingsins, hafði hann gert ráð við vini sína, því
at hann átti áyalt gott við þá, sem næstir honum váru,
ok sparði ekki við þá, þat sem hann fekk til. Hann
sagði at hann vildi fara til lands til atdrátta; enn
þeir Illugi ok Glaumr skyldi eftir vera. Óráðlegt þótti
Illuga þetta vera, enn lét þó svá vera, sem Grettir vildi.
Hann bað þá geyma stigans, ok sagði þeim þar á liggja.
Eftir þat fór hann á land ,ok aflaði þess er hann þóttist
þurfa. Hann duldist nú, hvar sem hann kom, ok varði
engan, at hann niyndi á land kominn. Nú spurði hann
af þinginu, at þar var gleði mikil. — Var Gretti forvitni
á at koma til þingsins, ok tekr fornan búning, heldr
vándan, ok kemr svá á þingit, at menn gengu frá lögréttu
heim til búða. Þá töluðu til sumir menn ungir, at veðr
væri gott ok fagrt, ok sé gott ungum mönnum at hafa
glímur ok skemtan. Þeir kváðu þat allráðlegt. Fóru menn
þá, ok settust niðr fram frá búðunum. Gengu þeir Þórð-
arsynir mest l'yrir skemtaninni. Þorbjörn öngull var upp-
vöðslumikill, ok ruddi fast til gleði; varð hverr til at
fara, sem hann vildi; tók hann í hendr hverjum manni,
ok hnykti fram á völlinn. Nú glímdu fyrst þeir, sem
ósterkastir váru, ok þá hverr af öðrum, ok gerðist af þessu
gleði mikil; enn er flestir höfðu glímt, nema þeir, sem
sterkastir váru, áttu bændr um at tala, hverr til myndi
verða, at taka á öðrum hvárum þeira Þórðanna, er fyrr
7