Valsblaðið - 01.05.2008, Qupperneq 81

Eftir Jón Guðmundsson
Islandsmeistarar 4. flokks karla 1972. Aftari röð frá vinstri: Björn Hafsteinsson,
aðstoðarþjálfari, Arnar Hilmarsson, Sœvar Jónsson, Guðmundur Þórðarson, Pétur
Ormslev, Magnús Erlingsson, Atli Olafsson, Friðrik Egilsson, Hilmar Sighvatsson,
Róbert Jónsson þjálfari. Fremri röð frá vinstri: Hafsteinn Andrésson, Ásmundur
Asmundsson, Júlíus Júlíusson, Guðmundur Asgeirsson, Guðmundur Kjartansson,
Bergur Þorgeirsson, Albert Guðmundsson, Ingólfur Kristjánsson, Jón Einarsson.
ar unglingaleiðtogi á þessum árum.
Hann hélt fundi með krökkunum og
sýndi kvikmyndir í félagsheimilinu,
gamla fjósinu. Þar lærði ég á 16 milli-
metra kvikmyndavél og náði í filmur úti
í bæ til að sýna. Þetta voru bara Abott og
Costello og Chaplin-myndir en næstum
aldrei fótboltamyndir. Ef þær fengust þá
voru myndgæðin svo allt önnur en í dag.
Svo fékk ég gamlar kempur eins og Her-
mann Hermannsson markvörð og Frí-
mann Helgason og svo auðvitað þekkt-
asta knattspyrnumann okkar Valsmanna
Albert Guðmundsson til að koma á fundi
og segja frá einhverju sem á daga þeirra
hafði drifið. Ég verð líka að geta þess að
flest árin sem ég þjálfaði hafði ég aðstoð-
arþjálfara sem eiga ekki síður en ég þátt í
þeim árangri sem náðist. Þarna voru góð-
ir félagar eins og Björn Hafsteinsson,
Stefán Sandholt, Þorsteinn heitinn Mar-
elsson, Ottar Felix Hauksson svo ein-
hverjir séu nefndir."
Þjálfaðir þú einungis knattspyrnu?
„Það má nú segja það, utan að ég tók að
mér einu sinni að þjálfa stelpur sem voru
að byrja í handbolta. Þetta kom þann-
ig til að ég var í stjóm handknattleiks-
deildar á þessum tíma. Svo er gaman að
segja frá því að ég fór sem fararstjóri
með Valskonum til Noregs, Svíþjóðar og
Danmerkur árið 1964. Einmitt þá var að
byrja sigurganga þeirra og Þórarins þjálf-
ara Eyþórssonar. Valsarar í þá daga voru
mikið bæði í handbolta og fótbolta. Menn
höfðu líka mikinn áhuga á gengi Vals í
báðum greinunum. Það var mikil sam-
staða í félaginu á þessum árum Ég man
eftir því að þá var skíðaskáli Vals mikið
notaður og félagsmenn fóru oft upp eft-
ir. Ég fór til dæmis upp í skála alla páska
sem ég var í Verslunarskólanum. Það var
skemmtilegur hópur úr handbolta og fót-
bolta sem þar hittist."
Hvernig þjálfari varstu? „Ég hafði
ákveðin prinsipp og stóð á þeim. Þjálf-
un í yngri flokkunum var svolítið árs-
tíðabundin. Það voru útiæfingar frá vori
til hausts en svo vorum við með inniæf-
ingar stóran hluta úr árinu. Mér fannst
inniæfingarnar nýtast mjög vel til að
þjálfa tæknina. Þá varstu inni í hlýjum
sal, ekkert rok eða rigning svo þú gast
einbeitt þér að æfingum. Þá tók ég fyrir
ýmis atriði eins og að drepa boltann, æfa
sendingar, skalla og margt fleira. Þegar
Youri kom hingað, sennilega besti þjálf-
ari sem starfað hefur hér á landi, þá fór-
um við Lárus Loftsson til að fylgjast með
æfingum hjá honum. Við sátum í bfln-
um og horfðum á æfingu. Það kom okk-
ur mjög á óvart hvað voru fá atriði tekin
fyrir á æfingunni. Að spyma innanfót-
ar og hlaupa og hreyfa sig gat tekið tutt-
ugu mínútur eða meira. Sama æfingin var
endurtekin aftur og aftur. Hjá okkur var
það kannski þannig að ef eitthvert atriði
stóð lengur en fimm mínútur þá var kom-
in ókyrrð í hópinn. Ef þú getur haldið
einbeitingu við einhverja æfingu í tiltölu-
lega langan tíma og yfirunnið leiðindin
þá ertu sennilega að bæta þig. Afslöppun
gerir engan betri. Þú verður alltaf að tak-
ast á við eitthvað sem er á mörkunum að
geta ekki. Þú verður alltaf að glíma við
eitthvað. Þetta var svona mitt mottó.“
Það eru nokkur atriði sem þurfa að
ganga upp í knattspyrnu
Þú vissir alltaf hvað þú vildir fá út úr
liðunum sem þú þjálfaðir. Varst með
ákveðna sýn á knattspyrnuna og metn-
að sem þjálfari? „Ég er nú ekki viss um
að ég hafi verið svo harður í fyrirmælum
til strákanna. Það em þó nokkur atriði
sem mér finnst að þurfi að ganga upp. Ég
reyndi að innprenta mínum leikmönnum
að nota völlinn. Boltinn þarf að fara fram
á við og eins út á kantana. Annars held
ég að ég hafi verið miklu þekktari fyrir
það að vera leiðinlegur eftir leiki. Stund-
um messaði ég þá í langan tíma. Fór yfir
það sem þjálfari getur nefnilega svo vel
gert þá, þ.e. talað um það sem ekki gekk
upp í leiknum eða það sem gerðist rang-
lega. Sko, þá getur maður verið í essinu
sínu að tala um fótboltaleikinn. Á und-
an leikum setur maður ákveðnar reglur
en svo veit maður svo sem ekkert hvað
gerist. Ég sagði stundum að sá leikmaður
væri góður sem færi ekki eftir þjálfaran-
um. Leikmaður sem impróvíseraði, gerði
eitthvað frá eigin brjósti.
Sumarið 1973 þjálfaði ég lið sem vann
næstum alla leiki en tapaði svo einum.
Atli Eðvaldsson, sem var í liðinu, sagði
að eftir þennan tapleik hafi ég í eina
skiptið það sumar þakkað strákunum fyr-
ir leikinn og farið svo fram án þess að
messa. Hins vegar voru langir fundir eftir
sigurleikina. í sigurleik gerast jafn mörg
mistök og í tapleik. Ef til vill vinnst leik-
urinn vegna þess að andstæðingurinn er
ekki nógu góður. Þessir fundir voru þá
bara framhald því sem þú ert að reyna að
innprenta eða kenna, nokkurs konar tak-
tikfundir eftir leiki.“
Hafa orðið framfarir? „Menn syngja
mikið „Valsmenn léttir í lund“ en hér
áður fyrr sungum við líka: „Við leikum
allir saman ..." og í sama texta segir „...
á næsta mann, hvar er hann?“ Sá texti er
kvaðningin um það að fara út á völl og
standa saman, gefa á næsta mann. Þegar
maður horfir á fótbolta, jafnvel í meist-
araflokki, er alveg grátlegt hvað menn
hitta stundum illa á samherja.“
Var stundum erfitt að velja í lið?
„Þetta var svona púsluspil. Þegar ég
Valsblaðið 2008
81