Valsblaðið - 01.05.2008, Side 88

Valsfjölskyldan
Landsliðsstelpur í hand-
bolta áferðalagi. Dagný,
Drífa og Hrafnhildur
Skúladœtur ásamt FH-
ingnuin Gunni Sveinsdóttur.
Undanfarin ár hufum
viö Valsmenn verið svn
lánsamir að njáta krafta
fjngurra frábærra
systra í handbnltaliði
fálagsins. Hér er að
sjálfsngðu átt við
Hrafnhildl, Dagnýju, Drífu
ng Rebekku Skúladætur
Skúli?
Á yfirstandandi keppnistímabili ber svo
við að þrjár systranna spila í Valsbúningi,
en Rebekka ákvað að söðla tímabundið
um og spila með Fylki í Árbænum. Hrafn-
hildur kom til baka úr atvinnumennsku í
Danmörku og Drífa er komin á fullt eft-
ir barneignafrí. Óhætt er að segja að þess-
ar stelpur setji mikinn svip á liðið, enda
einkennir þær mikill kraftur og fáheyrt
að svo margar systur séu samankomnar í
einu og sama liðinu. Allar hafa þær ver-
ið fastamenn í landsliðum íslands undan-
farin ár og eiga glæstan feril að baki sem
er langt í frá lokið. Valsblaðið ákvað að
hafa samband við stelpumar og ræða við
þær um handboltann, fjölskylduna, vænt-
ingarnar til tímabilsins, framtíðina og þátt
foreldranna í þeirra árangri.
Það hlýtur að hafa verið kátt á hjalla
á uppeldisheimili stelpnanna í Breið-
holtinu, því systkinin em alls sex tals-
ins. Systurnar eiga nefnilega 2 systkini
sem hafa ekki látið eins mikið fara fyr-
ir sér á handboltavellinum, þau Daða og
Hönnu Lóu. Það er auðvelt að sjá hvað-
an krafturinn í systkinunum kemur þegar
maður kynnist foreldmnum, þeim Skúla
Guðmundssyni og Þórdísi Jónu Rúnars-
dóttur. Bæði em þau fastir gestir í stúk-
unni á leikjum Vals og einhvem veginn
fær maður á tilfinninguna að þarna fari
ofurfólk, sem varla þurfi að sofa. Þau
mæta alltaf til að hvetja og ekki heyrist
styggðaryrði frá þeim í garð leikmanna
eða dómara.
Handboltasystur með Valsblóð í
æðum
Skúli og Þórdís mega alveg vera stolt af
systrunum og að sjálfsögðu einnig þeim
Daða og Hönnu Lóu, þó að hér sé meira
einblínt á handboltasystumar. Þann-
ig eiga systumar til samans yfir 250 A-
landsliðsleiki og fjöldann allan af ung-
lingalandsliðsleikjum. Okkur Iék forvitni
á að vita hvar og hvenær handboltaiðk-
unin hafi byrjað hjá systrunum og af
hverju þær hafi valið okkar ástkæra félag.
Dagný er fyrst með orðið: „Ég byrjaði af
fullum krafti í handbolta þegar ég var 12
ára með ÍR, en hafði byrjað að fikta við
þetta árið áður samhliða fimleikum. Ég
hef spilað með nokkrum liðum hér heima
og erlendis, en er núna að spila mitt ann-
að tímabil í Val. Ég ákvað að koma í Val
því mér leist vel á klúbbinn, topp aðstæð-
ur og gott fólk sem vinnur fyrir klúbbinn.
Auk þess er félagsskapurinn góður.“
Drífa byrjaði í handbolta á sama tíma
og tvíburasystirin Dagný, en hún á nokk-
uð lengri sögu á Hlíðarenda: „Ég spilaði
mitt fyrsta tímabil með Val 2001-2002.
Fór í Val því mér leist vel á þjálfarann
sem þá var Elvar Erlingsson (núver-
andi þjálfari karlaliðs FH - innsk. blaða-
manns) og svo var hópurinn mjög spenn-
andi. Ég þekkti t.a.m. nokkrar í liðinu í
gegnum landsliðið."
Hrafnhildur hóf einnig sína handbolta-
iðkun þegar hún var 11 ára gömul: „Snill-
ingurinn Lilja Valdimarsdóttir (stjórhar-
maður í hkd. Vals - innsk.) dró mig með
sér á æfingu hjá Val en þá var hún nýbúin
að yfirgefa mig úr gettóinu (Breiðholtinu).
Fór svo fljótlega yfir í ÍR þar sem mun
auðveldara var að komast á æfingar. Eftir
þetta stutta stopp árið 1988 liðu þrettán ár
þangað til ég var aftur komin í Valsbúning,
það var tímabilið 2001-2002. Ég kom síð-
an í þriðja skiptið núna í haust. Auðvelt að
svara af hverju, þetta er langflottasti hóp-
urinn og þjálfarateymið. Gaman að hafa
svona margar „múttur" í liðinu, flestar á
svipuðu reki. Svo er auðvitað mjög gaman
að vera með systrunum í liði.“
Rebekka er yngsta systirin og á hún
tvö góð tímabil að baki með Val. Fyrir
yfirstandandi tímabil söðlaði hún um og
ákvað að reyna fyrir sér hjá Fylki. Hún
hóf sinn handboltaferil í ÍR eins og hinar
systurnar en er augljóslega orðin Valsari
eins og hinar systumar.
88
Valsblaðið 2008