Valsblaðið - 01.05.2002, Blaðsíða 29

Ungir valsarar
Það kemur ekki á óvart að Stefanía Lára
skuli standa á milli stanganna því hún
var bæði í fimleikum og ballett á sínum
yngri árum og ætti því að hafa liðleika
og styrk til verja með stæl. Hún byrjaði
að æfa handbolta 11 ára gömul og segist
ekki hafa átt val um það hvaða stöðu hún
léki. „ Mér var bara sagt að fara í markið
ég var alveg sátt við það.“ Aðspurð um
sögusagnir þess efnis að fólk þurfi að
vera pínu skrýtið til að standa á milli
stanganna og láta skjóta í sig segir
hún að aðrir verði að dæma
um hvort hún tilheyri
þeim „skrýtna" hópi.
Stefanía Lára lék á
síðasta tímabili með
4. flokki en er
núna með ung-
lingaflokki og
meistara-
flokki. Hún
er 16 ára, á
fyrsta ári í
MS, dótt-
ir Guðrúnar Eyglóar Guðmundsdóttur og
Bjarna Halldórssonar. Stefanía Lára seg-
ist miklu frekar koma úr Fram-fjölskyldu
en Vals-fjölskyldu en hún býr reyndar í
Þróttarhverfmu og kannski bara Víkingur
inn við beinið!
Hún segir að 4. flokki hafi gengið illa
á síðasta Islandsmóti enda hafi hann ver-
ið fámennur. „Ég get engu logið um ár-
angur flokksins, hann var slakur. Og
okkur hefur gengið illa það sem af er
vetri í unglingaflokki. Við æfum reyndar
bara fjórar að staðaldri og þar af er ein
nýbyrjuð. Það er hvorki breidd í flokkn-
um né árganginum.“
— Hvert stefnir þú í boltanum?
„Vitanlega að því að komast sem
lengst, í byrjunarlið meistaraflokks og
svo landsliðið. Eflaust verður það að
bíða betri tíma að ég slái Berglindi úr
markinu en hún má vara sig einn góðan
veðurdag. Vissulega þarf ég að bæta ým-
islegt, líklega öll grunnatriðin, tæknina
og snerpuna. Það er kostur að vera
snöggur."
Stefanía Lára segir að okkar bestu
markverðir séu hennar helstu fyrirmynd-
ir, ekki síst Roland sem leikur með Val.
„Nei, það er ekkert sérstakt eftirminni-
legt á mínum stutta ferli en reyndar var
mjög gaman á Partille Cup síðastliðið
sumar, því okkur gekk mun betur en við
þorðum að vona.“
— Hver stofnaði Val og hvenær?
„Það var séra Friðrik, árið 1911.“
,,Mér var bara sagt að fara í markið,”
segir Stefanía Lára.
Valsblaðið 2002
29