Valsblaðið - 01.05.2002, Page 64

Minning
hafði hann mikið og í hita leiksins gat
hann gosið ef honum rann í skap, eins og
góðum íþrótamönnum hættir til. Hann
var þó fyrstur manna til að sjá skoplegu
hliðarnar á slíkum stundum og það var
stutt í brosið og gálgahúmorinn að æf-
ingu eða leik loknum. Nonni flíkaði hins
vegar ekki skoðunum sínum á mönnum
og málefnum. Hann hafði þó ákveðnar
skoðanir á hlutunum ef hann var inntur
álits og hafði ávallt eitthvað jákvætt til
málanna að leggja.
Jón sinnti starfi sínu, sem prentari af
áhuga og elju. Þótti okkur, félögum hans
á stundum nóg um vinnuálagið. Hann
fylgdist af áhuga með handboltanum í
Val löngu eftir að hann hætti sjálfur enda
átti hann 2 böm, sem fetuðu í fótspor
foreldranna beggja, Jóns og Guðrúnar,
sem voru framúrskarandi handbolta-
menn. Var Jón tíður gestur í Valsheimil-
inu og annars staðar þar sem Valur atti
kappi við önnur lið, bæði í kvenna- og
karlaflokki.
Jón var mikil aðdáandi tónlistar, eink-
um blues- og jazztónlistar. Þar var hann
vel að sér. Aðeins viku fyrir andlátið var
Jón hinn hressasti í góðra vina hópi. Þá
komum við allmörg saman í heimahúsi
og blótuðum Þorra. Skipt var í lið og far-
ið í spurningaleikinn ,„Gettu betur“.
Þegar að spurningum kom um blues og
jass var Nonni Bí snöggur til svars og
halaði inn dýrmæt stig fyrir sitt lið. Síst
grunaði okkur þá að við værum að sjá
Jón og njóta samvista við hann í síðasta
sinn. Nú er stórt skarð höggvið í vina-
hópinn, skarð sem ekki verður fyllt.
Með miklum söknuði kveðjum við vin
okkar Jón Breiðfjörð Ólafsson. Elsku
Guðrún! Um leið og við kveðjum og
þökkum þínum ástkæra eiginmanni fyrir
allar gleði- og ánægjustundir, sem rnunu
lifa í minningunni, vottum við þér, börn-
um ykkar og ættingjum öðrum okkar
dýpstu samúð. Megi góður Guð veita
ykkur styrk og minningarnar um góðan
dreng ylja ykkur um alla framtíð.
Megi Jón Breiðfjörð hvfla í friði.
Mulningsvélin og makar.
Mikill og góður vinur, Ólafur Axels-
son, hæstaréttarlögmaður, féll frá langt
um aldur fram 14. janúar s.l. Hann hafði
eldhress og fullur tilhlökkunar lagt upp í
ferð til Austurlanda til að leika golf og
skoða sig um á framandi slóðum en það
reyndist hans hinsta ferð. Andlátsfregn
hans kom okkur öllum í opna skjöldu
svo óvænt var hún.
Vinskapur okkar Óla byrjaði þegar á
barnaskólaárunum, er við urðum ná-
grannar í Hlíðunum, en hann bjó frá
bamsaldri fram á fullorðinsár í Drápu-
hlíðinni. Þetta var á þeim árum þegar
krakkar léku sér úti í hinum ýmsu leikj-
um. Hjá okkur strákunum var fótboltinn
vinsælastur og við áttum okkar völl við
Stakkahlíðina, þar sem Blindraheimilið
stendur nú. Þar vorum við suma daga frá
morgni til kvölds. Flestir okkar fóru
einnig niður á Hlíðarenda til að æfa og
spila með VAL, en örfáir strákar af þess-
um slóðum „villtust" upp í Skipholt og
gengu í FRAM. Óli varð ungur Valsari
og keppti hann með öllum yngri flokkum
félagsins. Hann lék venjulega „fullback"
eins og það hét þá og oftast með A-lið-
inu, því þó ekki hafi hann verið stórvax-
+
Ólafur Axelsson
fæddup 22. sept 1946 - dáinn 14. janúar 2002
inn var hann harður í horn að taka.
Knattspymuáhuginn entist alla tíð og öll
Verzlunarskóla- og Háskólaárin lékum
við innanhússfótbolta með öðrum skóla-
félögum. Síðar var Óli um tíma í stjórn
knattaspymudeildar VALS og alltaf
fylgdist hann vel með gangi félagsins.
Þegar knattspyrnuiðkunin hætti tók golf-
ið við hjá Óla og var hann forfallinn
golfáhugamaður eftir það og tókst hon-
um um síðir að smita mig af þeirri bakt-
eríu.
Óli varð stúdent frá Verzlunarskóla Is-
lands vorið 1967 og lá leiðin þá í laga-
deild Háskóla fslands. Ég held ég geti
sagt að hann hafi verið búinn að stefna á
lögfræðina í nokkurn tíma, enda var
áhugi hans á faginu strax mjög mikill.
Við fylgdumst náið að á þessum árum,
sóttum sömu fyrirlestra, lásum oft saman
og hlýddum hvor öðrum yfir námsefnið.
Óli var fljótur að tileinka sér hinn
„júridíska" þankagang, sem skipti svo
miklu máli í laganáminu. Hann var vel
gefinn, glöggur og fljótur að greina aðal-
atriði frá aukaatriðum og komast að
kjama hvers máls. Hann var því afbragðs
efni í lögmann og málflytjanda enda fór
svo að um það leyti, sem hann var að út-
skrifast úr lagadeildinni vorið 1973, réð
hann sig sem fulltrúi á lögmannsstofu
bræðranna Vilhjálms og Tómasar Árna-
sona, hæstaréttarlögmanna. Hann varð
síðan meðeigandi þeirrar stofu með Vil-
hjálmi og fleiri lögmönnum síðar.
í ársbyrjun 2000 tókum við Óli upp
samstarf um rekstur lögmannsstofa. Var
mikill fengur fyrir okkur að fá hann í
samstarf, því ljúfari, tillitssamari og
skemmtilegri félaga er ekki hægt að
hugsa sér. Er hans nú þar sárt saknað.
Óli kvæntist Þómnni Stefánsdóttur,
blaðakonu, í febrúar 1973. Þau skildu
löngu síðar en ávallt voru miklir kærleik-
ar með þeim. Dætur þeirra em Katrín og
Hanna Ruth og fyrir átti Óli dótturina
Guðnýju Elínu. Barnabörnin eru nú fjög-
ur.
Með mínum kæra vini er genginn ein-
stakur mannkostamaður og afar um-
hyggjusamur sonur, faðir, afi og vinur.
Sendum við fjölskyldu hans innilegar
samúðarkveðjur. Guð geymi Ólaf Axels-
son.
Ólafur Gústafsson.
64
Valsblaðlð 2002