Uppeldi og menntun - 01.07.2006, Qupperneq 36

s­am­s­tarf í l e iks­kó­lUm­ V ið­ foreldra Barna af er lenUm­ UPPrUna
36
Leiðirnar til að ná markmiðunum voru:
1. að efla og fræða starfsfólkið.
2. að gera umhverfi leikskólans fjölmenningarlegt.
3. að vinna með samskipti og vináttu meðal barnanna.
4. að efla skilning barnanna á fjölmenningu.
5. að bæta og auka samstarf við foreldra.
Fyrsta ár þróunarverkefnisins voru oft fundir og umræður, fyrirlestrar og námskeiðs-
dagar. Á fundunum og námskeiðsdögunum fór mikill tími í að ræða málin, skoða
eigin viðhorf og hvernig starfsfólkið sjálft liti á fjölmenningarlegt samfélag. Talsvert
var rætt um þær leiðir sem hægt væri að fara til að kenna börnunum að fólk væri
ólíkt en samt jafnmikils virði. allan tímann sem þróunarverkefnið stóð hélt starfs-
fólkið áfram að leita sér þekkingar. Starfsmannafundum var fjölgað til að byrja með
og starfsfólkið undirbjó sig fyrir þá með lestri greina og bókarkafla um fjölmenning-
arlegt efni. alls voru tuttugu starfsmannafundir helgaðir þróunarverkefninu sérstak-
lega. auk þess héldu verkefnisstjórar og stjórnendur leikskólans mánaðarlega fundi
þar sem fjallað var um framgang verkefnisins. Vinnuhópar starfsfólks voru skipaðir
kringum ákveðin verkefni, svo sem að semja söng þar sem fyrir komu kveðjurnar „vel-
komin“ og „góðan daginn“ á tungumálum leikskólans. Útbúnar voru afmælisóskir
og aflað upplýsinga um löndin sem börnin voru ættuð frá, til dæmis um fána, hátíðis-
daga, tungumál og menningu. Þá voru skipulögð ýmis verkefni með börnunum sem
miðuðu að því að efla vináttu og vekja athygli þeirra á margbreytileikanum í umhverf-
inu (anna Þorbjörg Ingólfsdóttir og Elsa Sigríður Jónsdóttir, 2004).
Starfsfólk sótti ýmis námskeið og fyrirlestra sem tengdust fjölmenningu og fjöl-
menningarlegum vinnubrögðum, meðal annars fyrirlestur kolbrúnar Vigfúsdóttur
um tvítyngd börn í leikskólum og námskeið um fjölmenningu hjá Ingibjörgu Hafstað.
Tveir leikskólakennarar í Sjávarborg fóru í nám í fjölmenningarfræðum við framhalds-
deild kennaraháskóla íslands og var það verkefninu mikil lyftistöng. Flest starfsfólkið
fór í námsferð til London þar sem skoðaðir voru skólar og sótt námskeið um persónu-
brúður.1
Verkefnisstjórar og starfsfólk var sammála um að besta leiðin til að vinna að mark-
miðum þróunarverkefnisins væri að efla samstarf við alla foreldra, en sér í lagi við
foreldra af erlendum uppruna. Hér á landi hefur samstarf milli heimila og skóla verið
vannýtt leið til að efla börnin og nám þeirra. Samkvæmt markmiðum Laga um leikskóla
nr. 78/1994, 2. grein á þó „að kappkosta í samvinnu við heimilin að efla alhliða þroska
barna í samræmi við eðli og þarfir hvers og eins og leitast við að hlúa að þeim andlega
og líkamlega svo að þau fái notið bernsku sinnar“. Nánar er kveðið á um þetta sam-
starf í 14. grein þar sem sagt er að leikskólastjóra sé „skylt að stuðla að samstarfi milli
foreldra barnanna og starfsfólks leikskólans með velferð barnanna að markmiði“. Enn-
fremur ber leikskólastjóra skv. sömu grein að aðstoða við stofnun foreldrafélags sé
eftir því óskað.
1 Persónubrúður eru kennslutæki sem kennarar nota til að vinna gegn fordómum og mismunun í
barnahópnum. Hægt er að brydda upp á erfiðum umræðuefnum svo sem stríðni, einelti og skiln-
aði þegar slík mál koma upp í leikskólunum og nýta brúðurnar til þess.