Morgunn - 01.12.1960, Side 19

MORGUNN
97
Hann hefur svo oft sinnis drepið á dyr, —
dyr þíns hjarta.
Þú heyröir það glöggt, en þú kúrðir samt lcyr
í kidda og myrlcrinu svarta.
Og ennþá hann kemur og drepur á dyr, —
dyr þíns hjarta.
„Hví opnarð’ ei hús þitt?“ hann angurvær spyr.
„Ég eyða vil myrkrinu svarta“.
Ó, opnaðu nú, því hann drepur á dyr, —
dyr þíns hjarta.
Hann kemur með lílcnandi kærleik sem fyr.
Seg: „Kom inn — með Ijósið þitt bjarta!“
Já, velkominn vertu, sem drepur á dyr, —
dyr míns hjdrta.
og fyrirgef, að ég ei opnaði fyr,
en úthýsti Ijósinu bjarta.
Ó, þökk sé þér, Jesú, sem drepur á dyr, —
dyr mins hjarta.
Ver hjá mér að eilífu, Herra minn, kyr,
með himneska Ijómann þinn bjarta.
(Erl. fyrirmynd).
Vald. V. Snævarr.
7