Morgunn - 01.12.1960, Side 66

144
MORGUNN
valdi slæmrar sálflækju, því að þá er verið að glíma við
afleiðinguna í stað orsakarinnar, og þótt unnt sýnist að
ráða við afleiðinguna, hefur ekkert annað áunnizt en það
eitt, að fást við hið ytra sj úkdómseinkenni hinnar bældu
sálflækju, sem bráðlega finnur sér nýja útrás í sömu
sjúkdómseinkennum sem fyrr, eða öðrum nýjum. Þess
vegna er það, að „lækningin“ reynist ekki til frambúðar.
Þá hefur ekki náðst í rætur meinsemdarinnar, aðeins í
yztu angana, sem upp af rótinni uxu. Vegna þess, hve
oft fer svo, hafna ýmsir ágætir sálfræðingar dáleiðslunni,
en kjósa aðrar seinvirkari aðferðir, sálgreiningu á vöku-
lífi og draumlífi mannsins.
Þó ber þess að gæta, að þótt „lækningin“ með dáleiðsl-
unni reynist ekki varanleg, þarf það ekki að sanna, að til-
raunin til að komast fyrir rætur sálflækjunnar hafi mis-
tekizt. Verið getur, að önnur sálflækja hafi komið sama
sjúkdóminum sem hin fyrri af stað. „Þessu má líkja við
læki í fjallshlíð, sem finna gamla farvegi, sem aðrir lækir
hafa áður skapað, og nota þá . . . “.
Að lokum vil ég segja þetta: Þótt ekki beri að nota dá-
leiðslu, þar sem aðrar aðferðir myndu reynast nægilegar,
þá mun dáleiðslan, notuð með varúð og af æfðum dávaldi,
reynast gagnleg aðferð til þess að rannsaka undirvitund-
ina í leit að þeim duldu og bældu sálflækjum, sem valda
geysilegu ósamræmi í lífi margra manna, — og reynast
gagnleg aðferð til þess að festa í hugann með sefjun það
traust, þann styrk, þá vellíðan og það hugrekki, sem oft
er eitt þess megnugt að færa mannssálinni heilbrigði.
J. A þýddi.