Morgunn - 01.12.1960, Síða 76

154
MORGUNN
sagði hún, að móðir sín hefði kennt sér að vinna, og bent:
þeim á í fullri alvöru, að það væri aldrei slcömm að vinn-
unni, en miklu fremur heiður. Hún sýndi einnig borgara-
dætrunum áhuga og sérhverri iðinni og guðhræddri brúð-
ur sendi hún blómvönd á brúðkaupsdaginn, og heimsótti
þær skömmu eftir brúðkaupið.
Allt glys og hégómi var henni fjarri og hún sótti kirkju
reglulega. En þar fyrir var hún enginn nirfill, og á
hverju ári hélt hún mikla hátíð í höll sinni í Brieg fyrir
æskufólk, og þar talaði hún til unga fólksins.
Þegar hertoginn neyddist til þess að vera fjarvistum,
útnefndi han ávallt konu sína til þess að gegna stjórnar-
störfum í fjarveru hans. Þessi tækifæri notaði hún oft-
ast til þess að gefa út einhverja tilskipun í sönnum kristi-
legum anda. Hún hafði t.d. tekið eftir því, að sjúklingar
fengu sjaldan rétta hjúkrun og umönnun. Hún samdi þá
dálítið rit og gaf út, sem hún kallaði: „Bækling um
hjúkrun og holla heilbrigðishætti". Hún heldur því þar
fram að traust á guði, rólegt líf, gott loft og hófsemi
myndi geta komið í veg fyrir marga sjúkdóma. Hún fer
börðum orðum um skaðsemi brennivínsins. Þessum bæk-
lingi var útbýtt ókeypis meðal almennings.
Árið 1616 setti hún fátækralöggjöf, sem er einstæð á
þeim tímum; t.d. voru útnefndir þrír fulltrúar í hverjum
borgarhluta, sem áttu að rannsaka hverjir væru raun-
verulega hjálparþurfi vegna aldurs eða sjúkdóma. Þessir
fulltrúar áttu svo að sjá um, að þeir fengju styrk úr
fátækrasjóði, sem allir borgarar áttu að leggja sinn skerf
í. Þeir, sem betluðu vegna leti, voru settir í vinnu hjá
ríkinu.
Það, sem hertogafrúin skrifar um fátæku börnin, lýsir
fagurlega hugsunarhætti hennar:
„Hvað viðvíkur betlarabörnunum sérstaklega, hlýtur
maður að ákalla guð með tárum, en ávíta yfirvöld ríkis-
ins, vegna þess að þessi börn alast upp við betl, en sækja
eklci skóla. Þau vita ekkert um grundvallaratriði kristin-