Morgunn - 01.12.1966, Blaðsíða 22

100
MORGUNN
kannaðist ekki við það, en játaði þó eftir nokkra umhugsun,
að síðustu árin hefði hann kennt hjartabilunar og borið þess
nokkur merki.“
Ania Teillard dvaldi um nokkrar vikur í klaustri nokkru
í Pandicherry í Indlandi. Eitt af því, sem þar bar fyrir hana,
var það, að hún sá höfuð indversks munks, er sveipað var
gullnum ljóma. Bros hans lýsti óendanlegri góðmennsku.
Hann bar bikar að vörum sínum, en dreypti þó ekki á hon-
um. Frá þessari sýn sagði hún munkunum og lýsti henni
nánar fyrir þeim. „Þeir sóttu þá litla líkneskju og sýndu mér,
og kannaðist ég þegar við svipinn. Sögðu þeir mér, að þetta
væri meistarinn Chaitanya, er lifað hefði fyrir 500 árum, en
ég hafði aldrei heyrt hann nefndan. Sagt var, að af ásjónu
hans hefðu oft ljómað undursamlegir geislar, og var af
mörgum haldið, að hann hefði verið sjálfur Krishna endur-
borinn. Sri Aurobindo segir um hann í riti sínu, að hann
hafi átt þess kost að hverfa fyrr til æðri heima, en hafnað
því, til þess að geta dvalizt lengur á jörðinni til þess að
flytja mönnum þar kærleiksboðskap. Bikarinn, sem hann
bar að vörum sínum, en vildi ekki tæma, var tákn þeirrar
ákvörðunar.“
I þessu sama klaustri kveðst hún einnig oftsinnis hafa séð
Sri Aurobindo, einn af merkilegustu dulspekingum Indverja
á sinni tíð, en hann var þá látinn fyrir nokkrum árum. Hún
sá hann jafnan umvafinn geislum, en með glettnisbros á
vör. Kemur það vel heim við það, sem hann segir í einu
bréfa sinna: „Gamansemi er salt lífsins. ... Aldrei hef ég
veitt því athygli, að háþroskaða menn skorti kímnigáfu.
Hvergi er það í lög sett, að vizkan eigi að vera svo stirð og
klunnaleg, að ekki megi brosa.“
Englar.
Verulegur hluti af bók Ainu Teillard fjallar um engla.
„Til þess að gera mynd af englum,“ segir hún, „mundi þurfa
sérstakt litaval. En í raun og veru eru þó engir litir til nógu
mjúkir, fínir og skærir til þess að geta gefið hugmynd um