Morgunn - 01.12.1966, Qupperneq 53

MORGUNN
131
Lík Guðnýjar.
Eitt árið, sem Þorleifur var á Hallbjarnareyri, fórst skip
á leið úr Stykkishólmi. Á því voru þrenn hjón og að auki
kona, sem Guðný hét. Um haustið sat Þorleifur þegjandi inni
í baðstofu, og var farið að rökkva. Allt í einu kallar hann til
Kristínar dóttur sinnar, sem þá var unglingur, og segir: ,,Nú
er hún Guðný rekin héma fyrir neðan. Farðu, Stína mín, og
reyndu að hlynna að líkinu.“ — Hún kvaðst ekki þora að
fara, en faðir hennar lagði fast að henni. Á leiðinni kom hún
við í einni sjóbúðinni og fékk þar með sér jafnöldru sína, sem
Guðrún hét. Fundu þær líkið og breiddu yfir það. Stuttu
eftir að Kristín var farin, heyrist Þorleifur tauta: ,,Nú, nú!
Þar tekur hún hana Gunnu með sér. Það hefði hún ekki átt
að gera.“ Sennilega hefur Þorleifur ætlað að hafa líkhræðslu
af dóttur sinni. Einnig var það gamalt mál, að gæfumerki
væri að finna lík og hlúa að því.
Stúlkan með diskinn á br jóstinu.
Það kom fyrir, á meðan Þorleifur bjó á Hallbjarnareyri,
að bátur frá Stykkishólmi fórst á leið þaðan til Krossness í
Grundarfirði. Ekki er nefnt annað af fólki því, sem í bátnum
var, en Jensen snikkari, danskur maður, ásamt konu sinni,
og ung stúlka, er verið hafði vinnukona hjá sýslumanns-
frúnni á Krossnesi, og ætlaði að heimsækja hana. Þegar bát-
urinn fór fram hjá Eyrarplássi, var að heyra gleðskap og
hlátra um borð. Spilaði Jensen á harmoniku, en það var fá-
heyrð skemmtun í þá daga. Þetta var í ágústmánuði, kvöld-
sett og komið myrkur. Bátur þessi kom aldrei að landi, og er
ekki með vissu vitað hvernig eða hvar hann fórst.
Nokkru síðar bar það við á Hallbjarnareyri, að Þorleifur
spratt upp úr sæti sínu og sagði, að lík væri rekið í víkinni
innanvert við Skallabúðir, og bað vinnumann sinn að fara
þegar og huga að líkinu. Hann bætti því við, að eitthvað hart
væri á brjósti líksins. Þetta reyndist vera lík ungu stúlkunn-