Morgunn - 01.12.1966, Blaðsíða 56

134
MORGUNN
ekki á móti því, sem verið er að færa mér núna.“ Hún spyr,
hvað það væri. ,,Það er bandvitlaus stelpa innan af Skógar-
strönd.“
Um daginn komu tveir Skógstrendingar þangað með sturl-
aða stúlku. Tók Þorleifur við henni fyrir þrábeiðni konu
sinnar. Stúlkunni batnaði og gerðist hún vinnukona í Bjarn-
arhöfn og varð gömul.
Leifi litli missir liattinn.
Sá drengur var í fóstri hjá Þorleifi í Bjarnarhöfn, er Þor-
leifur hét Jónatansson. Hann hét í höfuðið á gamla mannin-
um, og var mjög kært með þeim. Þegar Leifi var um það bil
10 ára, fékk hann að vorlagi að fara með fólkinu í eggjaleit
í Hafnareyjar.
Nokkru áður en von var á fólkinu heim, segir gamli mað-
urinn upp úr eins manns hljóði, og hló dátt: „Þarna rauk
hatturinn af honum litla Leifa.“ Þegar fólkið kom heim,
vitnaðist það, að á ieiðinni til lands hafði snörp vindhviða
feykt hattinum af drengnum.
„Hún verður gömul kona.“
Þessa sögu segir Ingunn Jónsdóttir frá Kornsá í bók sinni
„Gömul kynni“.
Einn vetur lá móðir mín lengi rúmföst. Var þá tekið það
ráð að senda til Þorleifs. Sendimaðurinn komst fyrsta dag-
inn út á Skógarströnd og að áliðnum næsta degi í Bjarnar-
höfn. Hann baðst þegar gistingar, og var vísað til baðstofu.
Þar sá hann aldraðan mann hallast upp við dogg í rúmi sínu.
Það leit út fyrir, að hann væri nýkominn frá útiverkum og
hefði farið úr vosklæðunum, því að hann var i nærbuxum
einum. Með vasahníf var hann að borða harðfisk, og hafði
tólgarmola á hné sér, sem hann stakk bita af og lét upp í sig,
jafnótt og hann reif fiskinn. Honum var sagt, að þetta væri
sjálfur húsbóndinn. Fremur þótti honum þar óvistlegt, og