Morgunn - 01.12.1966, Side 24

102
MORGUNN
Ekki segir hún, að allir englar séu bjartir og blíðir. Það
séu til dökkir englar, sem séu eins konar persónugervingar
náttúruafla, sem ætlað sé visst hlutverk í sögu þróunarinn-
ar. Þeir séu strangir og geti stundum virzt miskunnarlausir,
þó að þeir séu reyndar ekki illir í eðli sínu. Þetta séu her-
sveitir Lúcifers.
Enn segir hún að englar hafi hæfileika til að ferðast hvert
sem er, bæði á himni og jörð. Þeir séu ekki gæddir mannleg-
um tilfinningum eins og gleði, hræðslu og sorg. Það eina,
sem helzt gæti líkzt tilfinningum manna, sé heimþrá þeirra
til æðri sviða, þegar þeir séu sendir til jarðarinnar. Virðist
það stundum kosta þá mikla áreynslu og jafnvel þjáning að
ferðast til hinna lægri sviða, og sýnast þeir þá oft verða eins
og yfirkomnir af þreytu, er þeir hafa notað mikið af orku
sinni, en þá sé þeim send ný orka að ofan.
Margar sögur segir hún af þvi, er henni birtust englar, og
þá ávallt til að hvetja hana, hugga eða gefa henni vissar
fyrirskipanir, sem vörðuðu á einhvern hátt mikilsverðar
ákvarðanir í lífi hennar. Það má vera, að sumar þessar sýn-
ir dragi á einhvern hátt dám af því, að hún er alin upp í
kaþólskri trú. En þó segist hún hafa séð engla áður en hún
vissi svo sem nokkuð um þá né gerði sér aðrar hugmyndir
um þá, en að þeir væru bara hugmyndaflug trúaðra manna.
Nú segist hún vera viss um, að hugmyndir fornþjóða um
engla séu í raun og veru byggðar á sönnum vitrunum. Á
öllum öldum hafi verið einhverjir, sem raunverulega sáu
þessar verur og töluðu við þær, enda komi sýnir þær, er hún
hafi fengið, vel heim og saman við allt, sem hún seinna las
um þessi efni.
Þó er eitt í riti þessarar konu, sem er algerlega nýtt, og
kann að koma mönnum undarlega fyrir sjónir: Hún heldur
því fram, að englar hafi stundum holdgazt á jörðu, og þá
oftast sem miklir listamenn, en þá gjarnan orðið skammlíf-
ir. Nefnir hún þar til Byron og Shelley, Mozart, Rafael og
franka skáldið Arthur Rimbaud. Þessir listamenn séu
venjulega einrænir og stundum erfiðir í viðbúð, enda ekki