Morgunn - 01.12.1966, Blaðsíða 27
MORGUNN
105
sem á vissum tímabilum sögunnar hafi náð að hafa áhrif á
vissar þjóðir og kynþætti og verið þeim verndarvættir og
leiðbeinendur eins lengi og trúnaðarsamband hélzt þeirra á
meðal. Þannig var hin glóeyga gyðja, Aþena, verndargoð
Grikkja, eins og Hómer lýsir henni, og skýsafnarinn Seifur
mikill örlagavaldur þeirrar merkulegu þjóðar, unz nýjar
menningaröldur og ný trúarboðun rauf þetta samband. Líkt
mun hafa gerzt með vora forfeður: Öðinn og Þór, Freyr
°g Týr voru þeirra fulltrúar, svo og gyðjurnar Frigg og
Freyja.
Þegar trúin á guðina er eyðilögð, rofnar sambandið við
Þá, og menn hætta að sjá þá. Þeir, sem loka augunum, sín-
um andlegu augum, fyrir tilveru æðri heima, eru illa á vegi
staddir. Þetta vissi Grímur Thomsen:
Af því flýtur auðnubrestur
öllum, sem ei trúa vilja,
ósýnilegur oss að gestur
innan vorra situr þilja.
Þylur sá ei langan lestur
en lætur sína meining skilja.
En ef ekkert á oss bítur,
engill fer — og lánið þrýtur.
Ég hef talið það þess virði að minnast á þessar einkenni-
legu hugmyndir Aniu Teillard, vegna þess að þær brjóta svo
mjög í bág við hugmyndir flestra sálfræðinga nútímans, sem
allar byggjast á efnishyggju. En það gerir gæfumuninn, að
hér er kona, sem sér, hinir eru blindir.
°g liggur það reyndar ekki í augum uppi, að kenningar
trúarbragða, hversu mjög sem þær kunna að skekkjast í
meðförum misviturra manna, byggjast á vitrunum eða
skynjunum ófreksra manna á æðri heimum? Hvernig gæti
mönnum dottið í hug að trúa á engla og guði eða æðri til-
verusvið, ef enginn hefði nokkru sinni séð þetta? Það er
i'eynslugrundvöllur undir trúarbrögðum eins og öllu öðru.
Hitt er annað mál, að mikið vantar eflaust á, að þessir