Morgunn - 01.06.1975, Blaðsíða 11

KYNLEGAR KENNINGAR
9
Heilagleikinn — og með honum á Kant við algjört samræmi
viljans við siðferðislögmálin — þarf að halda á endalausri
framþróun. Og þessi endalausa framþróun er ekki möguleg,
nema menn hugsi, að sama skynsemi gædda veran haldi end-
laust áfram tilveru sinni og persónuleik.
Trú séra Heimis á „tilveru til dauða“, þvert ofan í keim-
ingar Krists, er byggð á því úrelta efnishyggjusjónarmiði, að
lifið sé algerlega komið undir hinum jarðnesku líffærum, að
hugsunin sé eingöngu fram komin fyrir starfsemi heilans, og
að sálin sé ekki annað en samsafnið af þeirri hugrænu starf-
semi, sem algerlega sé háð jarðneskum breytingum. Þess vegna
sé það óhjákvæmilegt, að dauði líkamans hafi það í för með
sér, að vitundin líði undir lok.
Við þessa kenningu er vitanlega hægt að gera ótal athuga-
semdir, t. d. a) að maðurinn gerir sjálfur greinarmun á sjálf-
um sér og líkama sínum, b) að hann er sér þess meðvitandi,
að hann er alltaf sami maðurinn, hvernig sem likaminn breyt-
ist, og því meiri fylling, sem er í persónulegum þroska hans,
því óháðara verður hið innra líf hans ytra lífinu, og c) þegar
hann beitir vilja sínum, þá finnst honum ekld að líkaminn
ráði yfir sér, heldur að hann ráði yfir likamanum; og vitnis-
burðurinn frá samvizku mannsins um frelsi hans og ábyrgð
er síðasta ástæðan, sem meðvitundin hefur fram að færa.
Þá má henda á það, að hinar víðtæku visindalegu rann-
sóknir, sem gerðar hafa verið í mörgum löndum á OBE-fyrir-
bærum (Out of body experiences) undanfarin ár hafa fært
rök að þvi í sívaxandi mæli, að vitundin starfi utan líkamans.
Sir Oliver Lodge, einn frægasti eðlisfræðingur Englendinga,
hafnaði öllum tilraunum til þess að skýra persónuleik manns-
ins sem afleiðing af efnasamböndum, er ráði sér sjálf og hafi
máttinn fólginn i sjálfum sér. Hann taldi hins vegar, að sá
heimur, þar sem mannsandinn á betur heima en innan um
þessi bráðabirgða sambönd efnisins, sé veröld, er getur fram-
leitt djúpsettar og göfugar hugsanir og getur fundið háleitan
fögnuð, löngu eftir að þessi reikistjama — og jafnvel þetta
sólkerfi — hefur fyllt forlög sín og er orðinn köld og líflaus