Morgunn - 01.06.1975, Blaðsíða 47

UNDRALÆKNINGAR Á FILIPPSEYJUM
45
Sv: Ég gat breytt þeim í vökva til þess að gefa sjúklingum
til lækninga.
Sp: Og hefurðu þennan mátt ekki núna?
Sv: Jú, ég hef hann. En mér er ekki leyft að beita honum.
Mér verður leyft það síðar.
Sp: Hvað var það sem þú gerðir og olli því, að þessi hæfi-
leiki var frá þér tekinn?
Sv: Frændi minn frétti að Japanir hefðu, þegar þeir gerðu
innrás á eyjarnar, grafið einhverjar gullstengur á vissum stað
í fjöllunum. Hann spurði mig hvort ég gæti séð hvar fjár-
sjóðurinn væri geymdur.
Sp: Og fannst hann?
Sv: Ég vissi ekki betur þá. Ég notaði sjón mína til þess að
finna þennan felustað. Ég sýndi þeim hvar gullið var fólgið
— og þá var það að mér var refsað.
Sp: J>að er þá augljóst að þetta afl er andlegs eðlis, og ekki
ætlast til þess að það sé notað í eigingjörnum tilgangi?
Sv: Einungis til lækninga.
Sp: Síðan hefur þér aldrei brugðist?
Sv: Nei.
Sp: Þú segir að þetta afl sé nú alltaf með þér?
Sv: Já, alltaf ■—- dag og nótt.
Sp: IJvarflar aldrei að þér ótti við það, þegar þú ert að skera
upp, að þetta afl geti brugðist?
Sv: Nei. Verndari minn ábyrgist það ævilangt, ef ég mis-
nota það ekki.
Sp: Hvernig og hvenær varðstu fyrst var við að þú hefðir
þessa eiginleika?
Sv: I>að var þegar ég var að leika mér með félaga mínum
og hann datt ofan úr tré og meiddi sig mikið.
Sp: Hvernig meiddi hann sig?
Sv: Milli fótanna — það voru eistun.
Sp: Sködduðust þau?
Sv: Hann lenti á hvössu grjóti — þau rifnuðu — fólk hélt
að hann mundi deyja.
Sp: Og hvað gerðirðu þá?