Morgunn - 01.06.1975, Blaðsíða 71

HU GLÆKNINGAR
69
aði Jóna að fara inn, en þeir drógu og hrundu henni inn
úr dyrunum. Varð hún þá með öllu bandóð, og þvertók fyrir
að fara lengra. Þeir fóru þá að stimpast við Jónu. Þiá varð
ég sjónai'vottur að þeim heljartökum, sem eigi er auðið að
gleyma. Hún kastaði mönnum með beinum handleggjum eins
og fífuvettlingum frá sér, hverjum á fætur öðrum og stund-
um tveimur í senn, og beitti jafnframt tönnum. Einn þeirra
var Jónas Jónsson, er var hinn stærsti maður, sem ég hafði
þá séð. Hann var ýmist nefndur Jónas langi eða Jónas prests-
bróðir, enda var hann það hvort tveggja. Var hann í stórri
og mjög þykkri yfirhöfn, og svipti Jóna stykki úr henni.
Hertu þeir þá sóknina, og gátu þá þrýst henni í sjálfheldu
upp við vegg, og voru ærið harðleiknir. Ég hafði staðið hrædd-
ur og hissa úti í horni, en þá liljóp ég fram og sagði: „Getið
þið eigið farið betur með hana? Hún lætur undan góðu.“ Þá
mælti Jóna: „Heyrið þið, hvað bamið segir, og hugsið út í
það.“ Ég sagði þá, að ég væri viss um, að hún yrði hæg, ef
vel væri að henni farið og sagði hún það satt vera. Þeir los-
uðu þá með hægð böndin af henni. Hún lofaði þá að fara
með góðu inn í baðstofuna, ef þeir slepptu höndnm af sér,
og efndi hún það. Þá sneri Jóna sér til mín og spurði: „Hvað
heitir þú, drengur minn?“ Ég sagði henni það. Þá segir hún:
„Það lá að, að þú værir sonur hennar móður þinnar. Ég þurfti
annars ekki að sp}rrja að því, ég mátti vita það.“ En þær
móðir mín og Jóna höfðu verið mestu vinkonur.
Svo liðu nokkur ár, og kymitist ég Jónu mjög lítið. Veiki
hennar hafði hagað sér breydlega, en að jafnaði hafði hún
verið alheilbrigð með köflum og þess á milli brjáluð. Smátt
og smátt styttust þó þeir tímarnir, sem hún var með sjálfri
sér, en hinir lengdust, fóru að mestu að ná saman.
Ég man eigi með vissu, hvort það var á útmánuðum 1873
eða 1874, að Jóna kom að Mýri og var þar alllengi. Þó held
ég megi segja, að það værí síðamefnda árið. Veiki hennar
hagaði sér þá mjög einkennilega og breytilega, en þó voru
breytingarnar reglubundnar í þann tíma. Vil ég því lýsa því
nánar.