Morgunn - 01.06.1975, Blaðsíða 49

UNDIIALÆKNINGAR Á FILIPPSEYJUM
47
Sp: Mundi persónan, sem þú notaðir þessa aðferð með aug-
unum við finna til þess?
Sv: Það mundi veita hitatilfinningu nokkra stund meðan
æxlið væri að hverfa.
Sp: En væri nú um innri sjúkdóm að ræða, eins og til
dæmis æxli eða krabbamein. Gætu geislar þínir þá komist inn
i líkamann og orsakað að þetta hyrfi?
Sv: Nei. Innan líkamans verð ég að beita höndunum.
Sp: Hvernig ferðu að því að vita hvað gengur að sjúkling-
um, sem aldrei hafa komið til þin áður?
Sv: Ég veit það bara.
Sp: Já, en segir Verndari þinn jiér það með beinum orðum,
hvað að er?
Sv: Nei, ég heyri engin orð.
Sp: Áttu við að um leið og þú snertir sjúklingana, þá vitirðu
hvað að þeim gengur og hvernig þú átt að bregðast við?
Sv: Já.
Sp: En geturðu ekki útslcýrt hvernig þú veizt þetta?
Sv: Þegar Guðskrafturinn, hinn heilagi andi, Vemdari minn
veit — þá veit ég. Það er allt og sumt sem ég get sagt.
Sp: Sumir þessara sjúklinga koma frá sjúkrahúsum, þar
sem læknar hafa þegar gert greiningu á ástandi þeirra. Ertu
alltaf sammála skýrslum þeirra — eða því sem sjúklingamir
segja þér?
Sv: Nei. Ég fer eftir því sem guðskrafturinn veit. Stundum
er það í samræmi við það sem læknavísindin segja og stund-
um ekki.
Sp: Við höfum tekið eftir því að þú gerir ekki uppskurði
á öllum, sem til þín leita. Hvers vegna ekki?
Sv: Mér er ekki leyft það. Ég veit alltaf hvort það er óhætt
eða réttur tími til þess.
Sp: Hvernig veiztu það?
Sv: Hendur mínar skifta um lit, þegar ég legg þær á
sjúklinginn.
Sp: Myndum við sjá þessar litabreytingar?
Sv: Nei, ég einn sé þær. Ef hendur mínar verða appelsínu-