Morgunn - 01.06.1975, Blaðsíða 39

ÆVAR R. KVARAN:
UNDRALÆKNINGAR
Á FILIPPSEYJUM
1 auðu litlu bakherbergi í óbreyttu einnar hæðar húsi há-
lyftu í úthverfi Quezonborgar skrammt frá Manila á Filipps-
eyjum er heimasmíðað ómálað og óhrjálegt tréborð. Þetta
borð er þakið rifnum hvítum olíudúk. En á þessu ómerkilega
borði fara daglega fram uppskurðir og meiriháttar læknisað-
gerðir. „Skurðlæknirinn“ er 27 ára gamall lágvaxinn maður,
sem samsvarar sér vel. Hann er brúnn á hörund og fas hans
ber með sér sjálfsöryggi. Hann framkvæmir uppskurði og
reyndar hvers konar aðgerðir eftir þvi sem þörf er á, og
þegar því er lokið þá lokar hann sárunum á líkamanum méð
berum höndunum einum.
Og hér er þó ekki öll sagan sögð. Uppskurðurinn tekur
venjulega fimm til tíu minútur, án þess að sjúklingurinn,
sem er ósvæfður og vakandi, finni til hins minnsta sársauka.
Og að skurðaðgerð lokinni finnst ekki vottur af öri.
Þið segið vitanlega: Þetta er ómögulegt. Sjónhverfing! Já,
margir liafa verið þeirrar skoðunar, þangað til þeirn hefur
sjálfum gefist kostur á að sjá þetta með eigin augum. Flestir
horfa á þetta sem steini lostnir af undrun og halda síðan leið-
ar sinnar hristandi höfuðið algjörlega ruglaðir í ríminu.
„Þetta ætti ekki að geta átt sér stað, en það gerir það samt,“
varð einum manni að orði. „Mér finnst eins og ég hafi upp-
lifað návist guðs?“ sagði annar.
„Ég sá það með eigin augum,“ sagði enn einn. „Hann leyfði