19. júní


19. júní - 19.06.1980, Síða 9

19. júní - 19.06.1980, Síða 9
„Konur eru einu sinni helmingur þjóðarinnar." Sá atburður gerðist í apríl 1980 að sex konur áttu sæti á Alþingi fslendinga — af þeim þrjár sem varaþingmenn. Þessi mynd er tekin í tilefni þess að 4 konur áttu sæti í efri deild. Frá vinstri: Salome Þorkelsdóttir, Soffía Guðmundsdóttir, Guðrún Hallgrímsdóttir og Sigurlaug Bjarnadóttir. séð að hver sú kona sem fer inn í pólitíska baráttu eða starf verður auðvitað að vera tilbúin að vinna í þeim málum sem upp kunna að koma og vera tilbúin að setjast í nefnd, t. d. í málaflokki sem hún kannski telur utarlega á sínu áhuga- eða sérsviði. Hún verður þá bara að gjöra svo vel að setja sig inn í hlutina. Soffía: Við verðum umfram allt að vanda allt sem við ger- um og ég verð að segja að mér finnst að konur séu ekkert síður samviskusamar og vandi til sinna vinnubragða heldur en karlmenn- irnir. Dagbjört: Yfir höfuð vinna þær betur. Þær mæta betur. Rannveig: Ég held nú líka að á meðan konur eru svona fáar að þessar fáu axli heilmikla ábyrgð. bær eru fulltrúar fyrir svo stóran hóp á vissan hátt og þær eru svo reiðubúnar að leggja sig fram, til þess að það sé minnsta kosti ekki hægt að benda á að það hafi verið viljaleysi, eða mætingaleysi sem orsakar það að konur ná ekki jafn langt og karlarnir. Þannig að þær fara á vissan hátt með miklu meiri abyrgð enn sem komið er heldur en margur karlmaður. Dagbjört: Staðreyndin er sú að kvenfólk verður að vera helmingi duglegra heldur en karlmenn og dugar ekki alltaf til. Ertia: Nú vitum við að einkalífið hefur átt svo stóran þátt í mögu- leikum kvenna til að stunda at- vinnu, félagsmál og fleira. Á hinn hóginn hefur verið sagt að á bak við sterkan karlmann standi kona. Hver finnst ykkur vera staða kvennanna sjálfra í stjórnmálum hvað varðar einkalífið? Rannveig: Ég þekki mörg dæmi um „konuna á bak við manninn“, emkum í pólitíkinni, þau eru allt í kringum okkur, fyrst og fremst á þann hátt að hún gerir manninum ^un auðveldara að stunda sitt starf. Hún axlar meginábyrgð varðandi heimilið og börnin, gætir þess að hann hafi starfsfrið heima og heiman. Þessir menn margir gætu ekki gert það sem þeir gera, — staðið í mikilli samkeppni, ákvarðanatökum og ábyrgð ef ekki væri þessi dygga stoð á bak við þá. Þegar aftur konur vilja taka þátt í þjóðlífinu og axla ábyrgð á sama hátt þá er afar sjaldgæft að nokkur viðlíka aðstoð sé fyrir hendi af karlmanna hálfu. Þegar best lætur hjálpast hjónin eða parið að við heimilishagi sina eða það sem einnig er til, að þær sjá um allt einar. Við skulum líka alveg gera okkur grein fyrir því, að séum við giftar og jafnframt í pólitísku starfi, þurfum við á allri hjálp maka okk- ar að halda og að hann standi með okkur þó það geti orðið á annan veg en margar konur gera og hafa gert. Dagbjört: Þetta þýðir þá að ein- stæð foreldri geta ekki tekið þátt í stjórnmálum. Soffía: Jú, ég veit nú að vísu dæmi um að það hafi tekist. En ég held að öll þeirra staða sé nú á þann veg að það sé nánast ill- mögulegt fyrir flesta. Það segir sig sjálft að þegar kona er komin út i pólitík hefur hún ekki sams konar aðstöðu og karlmaður sem er í pólitík. Enginn karlmaður í fullu starfi má vera að því að vera „maðurinn konunnar“ og stunda allt þetta sem þú taldir upp og það er jafn ljóst að allir sem fara í póli- tískt starf þurfa á því að halda að það sé í góðu samkomulagi við nánustu fjölskyldu. Rannveig: Það háir konunum mjög í starfi sú ábyrgð sem þær bera gagnvart börnum og heimili, hvað hugur þeirra er bundinn því sem þar fer fraiji. Karlmenn eiga mun auðveldara með að ganga út úr dyrunum heima hjá sér og loka einfaldlega fyrir það sem þar er að ske. Við konurnar erum að reyna að veita börnum okkar og heimili það sem mæður okkar veittu og ætlum jafnframt að gera svo margt, margt fleira. Soffía: Mér sýnist nú nánast ómanneskjulegar kröfur gerðar í mörgum tilvikum. Rannveig: Konur eru haldnar sektarkennd vegna þess að þeim finnst þær bregðast því hlutverki sem þær erfðu frá mæðrum sínum og þær vilja rækja áfram. Þessi sektarkennd er mjög sjaldgæf hjá feðrum. Þetta er mál sem ég held að við eigum ennþá mjög langt í land með að vinna upp, þ. e. raunverulega jafna foreldra- ábyrgð. Dagbjört: Eg held að við höfum almennt brugðist í uppeldinu hvað varðar jafnréttið, þ. e. að gera drengjum og stúlkum það ljóst hver sé þeirra aðstaða í lífinu og livaða möguleika þau hafi. Rannveig: Jafnréttið hlýtur að
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84

x

19. júní

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: 19. júní
https://timarit.is/publication/671

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.