19. júní - 19.06.1980, Blaðsíða 25

Skeyti sent 4. febrúar 1980
Vigdís Finnbogadóttir lcikhússtjóri,
Aragötu 2, Rcykjavík.
Stjórn Kvcnréttindaíélags Islands fagnar |>ví, að |>ú hefur gcfið kost á þér til forsctakjörs. Frumkvæði þitt vcrður konum
hvatning til að láta að sér kveða á öllum sviðum þjóðlífsins. Óskum þér brautargengis í kosningabaráttunni og vonum að þú
hljótir stuðning jafnt kvcnna scm karla.
F. h. stjórnar KRFl,
Sólveig Ólafsdóttir formadur
myndi það þýða sigur þeirra við-
horfa, að allir þjóðfélagsþegnar
hafi í reynd jafnan rétt til ábyrgð-
arstarfa án tillits til kynferðis og
hjúskaparstöðu.“
Heldur þú, að kosning þín
myndi hafa áhrif út fyrir land-
steinana?
„Af þeim viðbrögðum, sem þeg-
ar hafa komið fram erlendis, er
ljóst, að hún myndi hafa mikil
áhrif. Erlend blöð telja, að það yrði
sigur fyrir þá lýðræðisvakningu og
jafnréttisbaráttu, sem háð hefur
verið víða um lönd, að vísu með
misgóðum árangri. Sannleikurinn
er reyndar sá, að konur hafa í
mörgum tilvikum ekki tekið þeirri
hvatningu, sem karlmenn liafa
veitt þeim og ekki viljað í raun axla
þá ábyrgð, sem fjölmargir karlar
vildu fegnir, að konur tækju til
jafns við þá. Iíg held, að það sé að
verða skoðun langflestra karl-
manna, að jafnari ábyrgð sé öllum
til góðs, en konur verða líka að hafa
kjark og hugrekki, jafnvel þótt
hefðir og fordómar geti orðið ljón á
veginum.“
Þú átt sjö ára gamla kjördóttur,
sem ekki er aðeins óvanalegt fyrir
forsetaframbjóðanda, heldur er
það einnig mjög sjaldgæft, að
ógiftar konur fái að taka kjörbörn.
Reyndist ekki erfitt fyrir þig að fá
að taka barn?
,JÚ, það gekk ekki vandræða-
laust fyrir sig i fyrstu. Ég hafði
beðið lengi og mér var sagt, að
ógiftur einstaklingur ætti hér ekki
sama rétt og aðrir. En ég lét mér
ekki segjast og fór að rýna i lögin.
Þar sá ég það svart á hvítu, að allir
hafa sama rétt til að ættleiða barn,
ef ákveðnum skilyrðum er full-
nægt. Eftir að þetta varð ljóst, gekk
allt eins og i sögu, en ég mun vera í
hópi fyrstu einstaklinganna hér-
lendis, sem ættleiða barn án þess
að vera í hjónabandi.
Eg eignaðist dóttur mína fjög-
urra daga gamla skömmu eftir að
ég tók við starfi leikhússtjóra hjá
Leikfélagi Reykjavíkur. Frá því ég
vissi, að ég ætti þá von að eignast
þetta barn, fannst mér að sumu
leyti eins og ég gengi með það sjálf,
því að ég tók sömu áhættu og aðrar
mæður. Ef það hefði t. d. fæðst
vanheilt, hefði það eftir sem áður
orðið mitt eigið barn. Reyndar
hefði ég gjarnan viljað eignast fleiri
börn og helst stóra fjölskyldu, því
að ég hef alltaf verið mikið gefin
fyrir börn.“
Hvernig lítur dóttir þín á for-
setaframboð þitt?
„Hún var fyrst á móti því; hún
vildi að ég yrði dagmamma, þegar
ég hætti hjá Leikfélagi Reykjavík-
ur. En svo heyrði hún viðtal við
Kristján Eldjárn og hann féll henni
svo vel í geð, að hún hefur síðan
verið sátt við tiltækið.“
Ertu ekki hrædd við þá breyt-
ingu, sem óhjákvæmilega yrði á
lífsháttum þínum og dóttur þinn-
ar, ef þú verður kosin forseti?
„Ég álít ekki, að sérstakir erfið-
leikar yrðu því samfara. Nýtt starf
krefst alltaf vissrar aðlögunar fyrir
Vigdís ásamt Ástríði dóttur sinni.
23