19. júní - 19.06.1983, Blaðsíða 41

Málfreyjustarfinu að þakka
að ég fór út í nám
Rætt við Kristjönu Aðalsteinsdóttur
kosti 2 reglulega fundi — þá fyrst er
hægt að sækja um inntöku og viðkom-
andi er síðan tekinn formlega inn á
næsta fundi.
A fyrstu fundum finnst nýliða oft
nógu erfitt að þurfa að standa upp og
kynna sig, en síðan fer hann að leysa af
hendi verkefni sem taka eina til tvær
mínútur í flutningi, en með vaxandi
starfi og þjálfun verður konan æ hæfari
til að takast á hendur stærri og viða-
meiri hlutverk, svo sem lengri ræður,
hópstarfsstjórn og stjórnarstörfí deild-
inni. Þegar þeim áfanga er náð hefur
viðkomandi kona öðlast talsverðan
þroska og hæfni til að tjá skoðanir sín-
ar um hin ýmsu málefni.
Dollý Nielsen er jædd í Reykjavík 1943.
Hún gekk í Máljreyjudeildina Björkin við
stofnun hennar í maí 1978. Ari síðar var
Málfreyjudeildin Yr stojnuð og er Dollý
fyrstiforseti þeirrar deildar.
Hún hefur gegnt ýmsum störfwn innan
samtakanna og er nú upþlýsingafulltrúi
þeirra.
h'ramhald aj' bls. 9
þeim fundi KRFÍ, sem hér er verið að
rabba um. Reynslan ein getur auðvit-
að skorið úr um hver lyftistöng þessi
hópur getur orðið kvennabaráttunni.
En sagan, svo hljóðlát sem hún er um
konur, sýnir ef grannt er skoðað — að
þingkonur hafa reynst kynsystrum sín-
um betur en margan grunar. Sam-
vinna þeirra og ófeimni við að reka
mál, sem standa konum nærri ætti að
vera vænn biti í því veganesti sem jafn-
réttisbaráttan þarf á að halda. Og af
svörum þingmannanna núna er engin
ástæða til að ætla annað en að þær
muni enn bæta um betur og starfa í
þeim anda, sem forverur þeirra gerðu.
Magdalena Schram.
Heimildir:
Alþingismannatal, Rvík, 1978.
Auður Styrkársdóttir: Erindi flutt á Ráð-
stefnu Jafnréttisráðs, 19.2.1983.
Adda Bára Sigfúsdóttir: Ahrif kvenna á lög
um almannatryggingar, 19.júní, 1975.
Hádegisverðarfundur í boði KRFÍ,
11.5.1983.
„Þegar yngsta barnið mitt var orðið
íimm ára eða svo, fór ég að velta hlut-
unum fyrir mer. Ég sá fram á að hlut-
verki mínu sem húsmóður í fullu starfi
færi senn að ljúka, en með tuttugu ára
gamalt gagnfræðapróf veltir maður
því óneitanlega fyrir sér hvort maður
treysti sér beint út á vinnumarkaðinn.
Það verður nú líka að kallast óraunhæf
viðmiðun eftir að hafa staðið fyrir
heimili samfellt í fimmtán ár,“ sagði
Kristjana Aðalsteinsdóttir í upphafi
stutts viðtals við blaðamann 19. júní
um reynslu sína af Málfreyjusamtök-
unum.
Blaðinu lék forvitni á að kynnast því
hvað samtök þessi gætu hugsanlega
gert í því skyni að efia sjálfstraust fé-
laganna og örva konur til starfa utan
samtakanna sjálfra, hvort lieldur væri
í atvinnulífinu eða annars staðar.
Kristjana reyndist fús að greina frá
sinni eigin reynslu, en tók skýrt fram
að hún vildi ekkert fullyrða um hversu
dæmigerð hún væri. „Mér býður þó í
grun að svo sé“, bætti hún við.
Kristjana sem er 40 ára gömul, gift
og fjögurra barna móðir, heldur áfram
svari sínu við spurningunni um hvað
hafi ráðið því að hún ákvað að ganga í
Málfreyjusamtökin:
,,Ég er hrædd um að konur geti tap-
að áttum ef þær eru of lengi við heimil-
isstörfog barnauppeldi eingöngu. Þeg-
ar vinkona mín sagði mér frá þessum
nýstofnuðu samtökum vöktu þau for-
vitni mína nægilega til þess að ég fór á
tvo fundi hjá þeim í kynningarskyni.
Þeta var vorið 1977. Ég hugsaði svo
málið um sumarið og gekk í samtökin
um haustið.“
— Hvað var það einkum sem
höfðaði til þín?
,,Ég hafði hugboð um að þarna gæti
ég eitthvað lært, að ég þyrfti að leggja
mig alla fram og takast á við algerlega
ný verkefni og á allt annan hátt en ég
hafði verið að gera heima fram að
þessu. Ég held að það fiali verið þetta
sem heillaði mig mest.“
— Var erfítt að byrja?
,Já dálítið. Það var erfiðast að
standa í fyrsta skipti í pontu og halda
ræðu.
Fyrsta eiginlega ræðan sem nýr fé-
lagi heldur er 5 — 7 mínútna löng og
oftast er hún fiutt um það bil tveimur
mánuðum eftir að maður gengur í
Málfreyjudeildina. Hún er yfirleitt
alltaf á einhvern hátt kynning á manni
41