Frjáls verslun - 01.04.2002, Síða 81

að nú er ekki lengur beint flug milli
landanna heldur þarf að millilenda í
öðru landi. Vonandi stendur það til
bóta þvi ekki skortir á áhuga Finna
að heimsækja landið."
Hressandi böð Eitt af því sem
Finnum er nauðsynlegt eru
„sauna“-böðin og segir Koponen að
án þeirra sé líf Finnans rýrt. „Alveg
eins og íslendingar fara í sund og
böð daglega, förum við í okkar
„sauna“-bað og það er vandfundið
það hús sem ekki hefur aðgang að
slíku nú til dags. Auðvitað eru líka
almenningsböð en nú til dags eru
flestir með sín eigin böð. Eg fór
alltaf í „saunu“ seinnipart dags þar
sem maður getur orðið syijaður á
því og þetta er mjög slakandi en hef
undanfarið breytt um og fer nú
mjög snemma, eða um kl. 7 að
morgni og er stutt Eftír það geng
ég í vinnuna, sem er um tveggja km
leið og mjög hressandi. Það vekur
hins vegar athygli mína að ég sé
nær aldrei fólk á göngu heldur
aðeins í bílum og mér finnst það
svolítið merkilegt að fólk skuli ekki
notfæra sér þessa frábæru leið til
líkamsræktar þar sem hún er alveg
ókeypis og mjög góð. Meira að segja
börnin virðast oft koma í bílum í
skólann.“ Gangan er Koponen enn
dýrmætari iýrir það að hann hefur
oft verið staðsettur á stöðum þar
sem vegna veðurs eða aðstæðna
hefur ekki verið mögulegt að ganga
úti við og hann kann vel að meta ís-
lenskt loftslag - þó það blási
stundum hressilega á hann.
Timo Koþonen, sendiherra Finnlands á íslandi: „Það eru mörg orð sviþuð í finnsku og íslensku. Til
dœmis erlaugardaguráfinnsku lauantaisem ersama orðið ogþýðireinnigbaðdagureinsogííslensku."
Miklar breytingar Koponen kom
hingað til lands fýrst árið 1974 og
aftur 1975. Hann segist alltaf hafa
verið heillaður af landinu og þess
vegna glaður yfir því að hafa fengið
hér stöðu sem sendiherra fýrir
tveimur árum.
„Mér kom á óvart hversu miklar
breytíngar höfðu átt sér stað á þess-
um tíma,“ segir hann. „Það er
greinilegt að fólk leggur mikið upp
úr því að eiga eigið húsnæði og mér
sýnist að hér séu stærstu húsin og
íbúðirnar af þeim stöðum sem ég þekki til. „Lifistandard“ er
mjög hár hér en það þýðir um leið að allt er fremur dýrt og eftir
tveggja ára veru hér hef ég aðeins fundið tvennt sem er ódýrara
hér en í Finnlandi. Það er - þó merkilegt sé frá að segja - sund
eða baðferðir og golf. Þó Finnar leggi svona mikla áherslu á
„saunu“, þá er talsvert dýrara að fara í almennings-„saunu“ en
hér er að fara í sund og golfið er snöggtum ódýrara hér. Þetta
er auðvitað mikill kostur því hvort tveggja er góð hreyfing og
ýtir undir holla lifnaðarhættí og getur jafnvel gert að verkum að
fleiri ferðamenn sæki landið heim.“ S5
81