Frjáls verslun - 01.09.2002, Qupperneq 28

LUNDÚNAPISTILL SIGRÚNflR DAVÍÐSDÓTTUR
hann hugsaði og hvernig hann brást við. i
Þrátt fyrir allan fréttaflutninginn þá og
lengi síðan þá er þessi frásögn fersk og
áhugaverð. Hún lýsir annars vegar fufl-
kominni undrun og skelfingu en líka að
þó engan hafi órað fyrir þvi sem gerðist
þá hafði borgarstjórinn og samstarfs-
menn hans spáð í viðbrögð við fræðilegri,
meiriháttar ógnum. Svo eru líka áhuga-
verðir molar, eins og að árásin var gerð
daginn áður en lykilsamstarfsmaður
Osama Bin Ladens kom fyrir rétt í Banda-
ríkjunum.
Annar hluti nær yfir tæpar 300 bls. og
skiptist í ljórtán kafla um einstök atriði
stjórnunar, sem skipta máli að mati Giufi- 1
anis. Þar er íjallað um mikilvægi þess að
taka hlutina í réttri röð, að undirbúa vel, að
allir séu afltaf ábyrgir, mikilvægi þess að ráða
frábært fólk, hugsa og ákveða síðan, lofa
sem minnstu og gera sem mest, þróa og
miðla sterkri trú, að vera sjálfum sér trúr,
sýna hollustu, sýna samstöðu og samúð,
standa uppi í hárinu á buflum, kynna sér hlut-
ina vel á sinn eigin hátt, skipuleggja eftir til-
gangi og múta aðeins þeim sem vilja láta múta
sér. Það síðasta þarihast nánari skýringar
fyrrum saksóknara, en snýst enn og aftur um
hoflustu. I öllum þessum köflum fléttar hann saman ábendingar
og sögur til að skýra nánar hvað hann eigi við. Persónulegar
athugasemdir hans eru oft bæði skemmtilegar og áhugaverðar
því þær veita innsýn í líf pólitísks leiðtoga, sem undirstrikar að
hann reki borgina eins og fyrirtæki. Bókin endar svo á frekari frá-
sögn um septemberatburðina og viðskilnað hans við borgina,
þegar hann gengur einn með fylgikonu sinni um Ground Zero.
„EtJ ber ábyryðina" Sumir forstjórar eru aflir í því að kenna
öðrum um ófarir fyrirtækja sinna, kenna jafnvel um öfund og
illvilja annarra. Giuliani veltir ekki sökinni á aðra. Stjórnendur
hafa oft einhver spakmæli í sjónmáli. A skrifborði Giufianis er
skilti þar sem stendur einfaldlega: „Eg ber ábyrgðina". Meira er
ekki um það að segja.
Eftir að hafa horft á hvert stórfyrirtækið, sem leitt er af stór-
frægum forstjórum sem hafa náð stórtækum árangri fyrir stór-
felld laun, er áhugavert að sjá hvað mörg þeirra eiga í miklum
erfiðleikum þegar kemur að því að skipta um stjórnendur. Ein af
gullvægu reglum Giulianis er að velja sér frábært fólk til að starfa
með. Og svo auðvitað að úthluta verkefnum en gína ekki yfir öllu
sjálfur. Það krefst sjálfstrausts að þora að velja gott fólk. Það er
kannski einn mikilvægasti mælikvarðinn á stjórnanda hvort
hann þori að velja með sér gott fólk eða hvort hann verði að velja
sér hálfdrættinga til að hlaða undir sjálfan sig.
Frægar konur, sem lenda í baráttu við bijóstakrabba eða
legkrabba, eru oft álitnar gera kynsystrum sínum mikinn greiða
með því að skýra opinskátt frá sjúkdómnum. Giuliani er einn
fárra karlmanna sem hafa gert það sama. I bókinni rekur hann á
bæði nákvæman en um leið óhátfðlegan hátt hvernig blöðru-
hálskrabbinn snertir líf hans, hvað hann hugsaði og hvað hann
gerði. Eg er ekki í vafa um að þetta er hin hollasta lesning fyrir
marga karlmenn í sömu sporum.
Búk um stjórnun - ekki ævisaga
Þeir sem grípa bók Giulianis til að
lesa hans eigin útgáfu af skrautlegri
hjónaskilnaðarsögu grípa í tómt.
Þetta er bók um stjórnun, ekki ævisaga. Eins og aflir vita er ástin
byggð á öðrum forsendum en úthugsaðri sljórn og jafrivel hinn
þrautskipulagði Giuliani var ekki sterkur á því svelli. Lesendum
til uppritjunar kom það upp í lok borgarstjóraferilsins að hann átti
vingott við konu að nafrii Judith Nathan. Eiginkonan neitaði að
flytja úr borgarstjórabústaðnum, svo borgarsljórinn flutti í íbúð
vinar síns. Það er alltaf erfitt að draga mörkin hvað eigi að segja
og hvað ekki. Af því hann rýfur forskrift sína um að segja ekki
neitt og nefnir brottflutninginn stöku sinnum og segir frá því
hvernig Judith vann við hflð hans eftir 11. september og hjálpaði
honum bæði þá og í krabbameinshremmingum þá er kannski
ögn kaldlynt að hann skuli aldrei nefna eiginkonuna. Þau eiga þó
altént saman tvö börn, sem Giuflani nefnir af gleði og einhvern
veginn þurfa fyrrum hjónin að eiga samband áfram vegna þeirra.
Af því bókin er byggð upp í kringum helstu kennisetningar
Giuflanis um stjórnun er hún ögn brotakennd og það er svolítið
um endurtekningar. Það breytir því þó ekki að bókin er áhuga-
verð og þægileg aflestrar. Undir lokin hugsaði ég sem svo að það
færi ekki mikið fyrir kvenfólki í kringum borgarstjórann ef frá er
skilin eiginkonan ónefnda, vinkonan Judith, ritari hans og örfáar
aðrar konur. Annars er hann að mestu á sveimi í algjörum karla-
heimi. Þó hann velti sér ekki upp úr tilfinningahliðinni þá kemur
hann óneitanlega oft inn á tilfinningarík mál, enda af nógu að taka
í sambandi við þá hörmungaratburði, sem hann uppfifði. Þessar
hliðar fer hann faflega með og það kemur skýrt fram að þó hann
sé harður í horn að taka og ákveðinn þá er hann tjarri þvi að vera
kaldlyndur. Það var til þess tekið hvað hann var óþreytandi að
fara í jarðarfarir eftir september-árásina. En það var ekkert nýtt:
Sem borgarstjóri fór hann alltaf í jarðarfarir hjá borgarstarfs-
mönnum, sem létust við skyldustörf, en hann var líka duglegur
að veita þeim viðurkenningar í lifanda lifi. Þessar hlýju og mann-
eskjulegu hflðar Giulianis hafa visast ekki átt sístan þátt í að hann
virðist vera farsæll stjórnandi, sem hefur sínu að miðla. HH
Gullvægar reglur Giur.an.s
Að ráða frábært fólk.
Aðforgangsraða og taka hlutina í
réttri röð.
Að undirbúa allt vel.
4. Að allir séu alltaf ábvrgir.
5. Að hugsa og ákveða síðan.
B. Að lofa sem minnstu og gera
sem mest.
7. Að þróa og miðla sterkn tru.
8. Að vera sjálfum sér trúr.
9. Að sýna hollustu.
10. Að sýna samstöðu og samúð.
11. Að standa uppi í hárinu á bullum
12. Að kynna sér hlutina vel á sinn
eigin hátt.
13. Að skipuleggja eftir tilgangi og
múta aðeins þeim semvilja lata
Hann gleymir ekki skoplegu hlið-
unum eins og þegar hann og vinur hans,
sem lika var að takast á við sama sjúk-
dóm, sitja báðir í svitakófi, sökum auka-
verkunar lyijanna. Og svo er það auð-
vitað sérstakt að vera hundeltur af fjöl-
miðlum við þessar aðstæður. Áhugi fjöl-
miðla var ótæpilegur. Giufiani var jafn-
vel spurður hvort það væri ekki hægt
að sjónvarpa þvi þegar hann færi í
endaþarmsspeglun! Og ein sjónvarps-
stöðin vildi sjónvarpa skurðaðgerð,
sem hann fór í. Hann hélt nú ekki, en
sem hann er að líða út af á skurðstof-
unni vegna svæfingar sér hann sjón-
varpsskjá. Eitt augnabfik heldur hann
að hann hafi verið svikinn og nú verði
öllu sjónvarpað, en rétt sem hann er
að missa meðvitund rifjast það upp
fyrir honum, honum til óendanlegs
léttis, að skjáinn á að nota við
aðgerðina.