Frjáls verslun - 01.09.2002, Síða 77

sterkur strengur
Hádegisfundurinn í Róm, Giuseþpe Zadra, framkvœmdastjóri ABI, Guðjón Rúnarsson, formaður Italsk-íslenska verslunarráðsins, og Davíð
Oddsson forsætisráðherra. „Það var auðvitað mikils virði fyrir okkur að forsœtisráðherra skyldi þekkjast boð um að vera með okkur þarna, enda
fylltum við salinn affulltrúum ítalsks viðskiþtalíjs. “
tektar og hönnuðir, sem lært hafa á Ítalíu, hafa átt sinn þátt í að
ýta undir þessa þróun. Þá hefur veitinga- og kaffihúsum undir
ítölskum áhrifum fjölgað mikið allra síðustu árin.
ítalir einstakir malmenn „Ég flutd til Ítalíu árið 1997 til að fara í
nám og þá þekkti ég lítið annað en pasta með Paul Newman's
sósu eða frænkupasta með Flúðasveppum í rjómasósu," segir
Guðjón. „Ég komst fljótt að þvi að Jjölbreytnin var öllu meiri þar
suðurfrá, enda eru ítalir einstakir matmenn bæði í orði og á
borði. Matarmenningin er greypt inn í árþúsunda „kúltúr“ og það
segir kannski sína sögu að í borgunum Pompei og Herkúleum,
sem grófust undir ösku þegar Vesúvíus við Napólíflóa gaus árið
79, hafa fundist rústir veitingastaða þeirra tíma Rómveija.“
Ferðamannaiðnaðurinn, bæði hvað varðar ferðir til Ítalíu og
ferðir ítala hingað til lands, fer sístækkandi. Guðjón segir ítali
vel meðvitaða um Island og hafa mikinn áhuga á landinu. Þá
séu íslendingar í vaxandi mæli að uppgötva þá Ijölbreytni sem
Italía býður upp á, hvort sem um er að ræða sólarstrendur, úti-
vistar- eða borgarferðir. Sóknarfærin í ferðaiðnaðinum séu því
mörg. Auk þess sagði hann áhugavert að sjá hvernig íslensk
ljármálafýrirtæki hefðu á síðustu árum í auknum mæli verið að
ljármagna reksturinn með lánum í ítölskum bönkum. Þetta
hefði einnig leitt til þess að hinir ítölsku samstarfsaðilar hefðu
komið beint að ljármögnun stórra verkefna hér á landi, s.s.
byggingu Smáralindar. Guðjón segir ekki vafa leika á að sam-
starf landanna í fleiri þjónustugreinum, s.s. hugbúnaðargerð,
eigi eftir að aukast i framtíðinni. Ekki megi hins vegar gleyma
þætti frumkvöðlanna, en að öðrum ólöstuðum hefur SIF átt
mestan þátt í að ryðja brautina hvað varðar íslenskan
útflutning til Ítalíu og hefur haldið tryggð við þennan markað í
gegnum súrt og sætt hátt í heila öld.
Hugleiddi lengri veru Guðjón ákvað að taka meistaranám sitt á
Italíu þó svo hann kynni ekki stakt orð í málinu. Honum hafði
boðist Fulbrightstyrkur til náms í Bandaríkjunum en ævintýra-
þráin náði tökum á honum og hann fór til Italíu í staðinn.
„Ég hafði frétt af því að háskólinn sem ég vildi læra við kenndi
á ensku en ég hefði sennilega ekki lagt í að fara annars,“ segir
hann. „Ég pakkaði sænginni, orðabókum og öðrum nauðsynjum
niður í íimm ferðatöskur og til að létta á þeim var ég í vetrarpeys-
unni og þungum leðurjakka á leiðinni. Svo lenti ég á Malpensa-
flugvelli i lok ágúst í 30 stiga hita og þurfti að taka rútu til Mílano
og þaðan lest til Flórens. Ég var þvi orðinn talsvert þrekaður og
löðrandi sveittur þegar þangað kom og ekki alveg viss um í hvað
ég hafði eiginlega verið að steypa mér. Svo fékk ég inni á hóteli
sem skólinn hafði útvegað mér þar til ég fengi eitthvað endanlegt
til að búa í og smátt og smátt komst lifið í lag.
Það er skemmst frá því að segja að ég kunni ákaflega vel við
mig á Italíu og sakna landsins talsvert. Ég hugleiddi um tíma að
búa þar lengur en þar sem erfitt er að fá vinnu þar og mér hafði
boðist starf hér heima taldi ég skynsamlegra að fara heim. Hins
vegar notaði ég tímann vel á meðan ég var úti, tók skorpur í
náminu en ferðaðist jafnframt mikið á milli um landið þvert og
endilangt. Síðustu mánuðina, sumarið 1998, hjólaði ég síðan
mikið um Toscana, sem var ógleymanleg upplifun. Landið er
mjög fallegt og menningin þægileg. ítalir lifa svolítið öðruvísi en
við og m.a. fara þeir á sinn kaffibar á morgnana, annað hvort á
leið í vinnu eða skóla, til að grípa sitt ítalska kaffi og sætabrauð.
Þar staldra þeir við í svona fimm minútur, rabba við barþjóninn
og aðra fastagesti og halda svo endurnærðir á vit dagsins. Mér
kom þetta spánskt iyrir sjónir í fyrstu, en skipti um skoðun eftir
að ég komst á bragðið sjálfur. Þá er gaman að sjá hve ljölskyldu-
tengslin eru sterk meðal þeirra, sem útlendingurinn sér best
þegar flölskyldan, þ.e. pabbi, mamma, börn og afi og amma, hitt-
ast á sínu hverfisveitingahúsi einu sinni í mánuði eða oftar, til að
eiga kvöldstund saman i liflegu umhverfi. I stóru borgunum er
þetta því miður að breytast með auknum hraða þjóðfélagsins, en
margir halda þó enn fast í slíka siði,“ segir Guðjón að lokum. SH
77