Frjáls verslun - 01.10.2002, Síða 67

EFTIRMIIMIMILEGUSTU JÓLIIM
Fékk skrautritað bónorðsbréf á aðfangadagskvöld
Margrét Kristmannsdóttir, framkvæmdastjóri Pfaff -
Borgarljósa, er ekki í vafa um hver eru hennar eftir-
minnilegustu jól. „Það er engin spurning að það voru jól-
in 1985. Það var svo sem ekkert sem benti til annars á
aðfangadagskvöld en þessi jól yrðu mjög hefðbundin og
voru þau það fram eftir kvöldi. Það var ekki fyrr en við
hjónaleysin voru komin heim - eftir að hafa átt indælis
kvöld hjá foreldrum mínum að mín beið einn pakki enn
- fallega skreytt umslag.
Þegar ég opnaði umslagið var inni í því skrautritað
bónorðsbréf frá eiginmanninum. Þetta kom mér nokkuð
í opna skjöldu enda hafði ég ekki átt von á bónorði á
þessum tíma og alls ekki á þennan gamaldags og róman-
tíska hátt. Það var því ekki erfitt að taka bónorðinu! Eftir
jólin ákvað ég að geyma bónorðsbréfið með jólaskraut-
inu og enn fmn ég fyrir nokkurri tilhlökkun þegar verið
er að taka fram jólaskrautið - að lesa aftur bónorðið.
Krökkunum okkar finnst þetta einnig mjög spennandi
og þegar verið er að gramsa í jólaskrautinu spyrja þau
alltaf - „mamma - hvar er bréfið frá pabba?““
Kirkjusókn Margrét hafði lengi þann sið að sækja
kirkju á jólunum, en breytti frá þeirri reglu af ljölskyldu-
ástæðum. „Við fórum nokkur ár í röð í kirkju en
komumst fljótlega að því að það var miklu afslappaðra og
ekkert minna hátíðlegt að vera sest inn í stofu heima -
prúðbúin - og hlusta á messuna í útvarpinu kl. 18.00.
Þegar börnin voru komin í heiminn sáum við hjónin að
jólamessan og smábörn áttu ekki beint vel saman.
Þar sem að við höfum alltaf haldið jólin heima hjá for-
eldrum mínum - ákváðum við ein jólin að fá okkur bíltúr
um bæinn og hlusta á messuna í útvarpinu. Þetta virkaði
það vel að við höfum gert þetta undanfarin ár enda slá-
um við margar flugur í einu höggi. Börnin eru náttúru-
lega orðin yfirspennt þegar að við komum út í bíl, en þau
eru fljót að sofna! Við hjónin ökum síðan um bæinn í
myrkrinu - njótum jólaljósanna og hlustum á messuna.
Þegar við síðan komum heim til mömmu og pabba eru
börnin alveg endurnærð eftir blundinn og tilbúin til að
takast á við allan spennuna sem fylgir aðfangadags-
kvöldi.“ 35
Jón Sigurðsson, forstjóri Össurar. „Eg brá mér 16
ára í jólatúr með Þorkeli Mána. “
áttaði mig fljótt á því, byrjað var á því að liggja í vari utan
við Keflavík til að láta renna af mannskapnum. Fiskerí var
heldur klént í þessum túr en við vorum á Halamiðunum
allan tímann. Síðan var siglt með aflann til Cuxhaven í
Þýskalandi og var það í fyrsta sinn sem ég kom til útlanda.
Ég átti erfitt með að halda mér að störfum í Cuxhaven, því
ég var svo spenntur fyrir því sem var að sjá í landi.
Ferðin var mér minnisstæð fyrir aðrar sakir, því að ég
fór í túrinn algerlega í óþökk móður minnar. En til allrar
hamingju ákvað hún að fyrirgefa mér ákvörðunina, mæður
fyrirgefa jú sonum sínum í flestum tilfellum," segir Jón. B3
67