Frjáls verslun - 01.07.2003, Blaðsíða 42

Eiður Guðjohnsen er stjarna okkar íslendinga í breskri knatt-
spyrnu. Heldur hefur þrengt að honum í liðinu eftir að
Abramovich hefur dælt inn milljörðum til kaupa á nýjum
leikmönnum. Mynd: Páll Stefánsson
LUNDUNflPISTILL SIGRÚNflR DflVÍÐSDÓTTUR
og dýrustu, uppgerðu einbýlishúsin í Þingholtunum. Hann
hefur einnig keypt sveitasetur í Sussex með stórri landareign
og hesthúsum. Þar er hann að byggja heilsurækt með úti- og
innisundlaug, tennisvelli og völlum fyrir ýmsar aðrar íþróttir,
meðal annars póló, sem hann eins og fleiri rússneskir auð-
kýfingar hér hafa tekið miklu ástfóstri við. Kannski af því að
póló var aðalsmannaíþrótt í Rússlandi fyrir byltinguna.
Breska fjármálaeftirlitið með kaupin i athugun Rússinn
byijaði á að kaupa 50,9 prósent Chelsea í sumar, en hefur síðan
aukið hlut sinn í 95,22 prósent. Kaupin hafa ekki gengið fyrir
sig þegjandi og hljóðalaust. Upptakturinn að fyrsta kaup-
áhlaupinu einkenndist af áköfum kaupum á Chelsea-bréfum.
Breska flármálaeftirlitið, FSA, er með þær hre}Ængar í athugun
vegna gruns um innherjaviðskipti.
Fótboltaunnendur hér og víðar bíða auðvitað spenntir að sjá
hvort peningagusan í Chelsea skili sér í fleiri skoruðum
mörkum. Rainieri segist ekki búast við að þeir verði meistarar
í ár - það er ekki auðvelt að skáka þeim stóru eins og
Manchester United. Hins vegar er þjálfarinn auðvitað í gleði-
rúsi: Nú er hann með nógu feitt ávísanahefti til að fara í versl-
unarleiðangur eins og rússnesk auðkýfinga eiginkona - getur
keypt leikmenn sem hann hafði áður aðeins getað látið sig
dreyma um. En hvað Ranieri fær glaðst lengi er óljóst. Papar-
azzi-ljósmyndari nokkur, sem hreiðraði um sig við hús
Abramovich í sumar, festi á filmu Sven-Göran Eriksson lands-
Baugur hallaður „market raider“ Hér er Baugur kaiiaður
„market raider“ - íslenska heitið „markaðsræningi" hljómar
óneitanlega ögn harkalega. En Baugur hefur einmitt orð á sér
hér fyrir harða framgöngu líkt og auðkýfingarnir, Skotinn
Tom Hunter og orðhákurinn Phillip Green, sem Baugur er
iðulega í slagtogi með.
„Markaðsræningjar“ starfa þannig að þeir renna á fyrir-
tæki, sem virðast vanmetin með ónýtta möguleika og því hlut-
fallslega ódýr í yfirtöku. Ef fyrirtækið snarhækkar að verð-
mætum eftir yfirtöku og meðfylgjandi uppstokkun hefur áætl-
unin tekist og sjóðir markaðsræningjans þá orðnir býsna
miklu gildari en áður.
Viðskipti ganga auðvitað út á að ná inn gróða, en það sem
greinir markaðsræningja frá öðrum tjárfestum er að þeir
hafa í raun ekki beint brennandi áhuga á því sviði sem fyrir-
tækið starfar á, heldur á þeim gróðamöguleikum sem liggja
í fyrirtækinu. Markaðsræningjar þykja því ekki uppbyggi-
legir ijárfestar á sama hátt og þeir sem kaupa fyrirtæki til að
byggja upp starfsemi þess af því hjartað liggur í fyrirtækinu
og starfsemi þess, ekki bara í verðmætunum. í þessum pistli
hefur áður verið nefnt að Jjármálarýnar segi það misskilning
að telja Green fatakaupmann, þó að hann eigi fatabúða-
keðjur. Hann hafi byrjað í fasteignabransanum og í raun sé
það kjarninn í umsvifum hans, sem snúist um fasteignir
búðanna. Það er spurning hvort Baugur er ekki á sama róli,
enda virðist Green og umsvif hans vera hin stóra fyrirmynd
Baugs.
Lesendur viðshiptasíðnanna þehhja hann á götu Baugur
dregur að sér athyglina og þá ekki síst Jón Ásgeir
Jóhannesson. Myndir af honum hafa birst nógu oft til að hann
gæti búist við að lesendur viðskiptasíðnanna þekktu hann á
götu. Það eru ekki margir forkólfar í viðskiptalífinu sem eru
svo myrkir yfirlitum og með hár langleiðina niður á axlir,
svalur og óræður á svip. Málaferlin vestanhafs komust líka til
skila: í veglegri grein á bls. 2 í aðalblaði Guardian var greint
frá að efniviðurinn þar væri meðal annars reikningur fyrir
gleðikonur á snekkju Jóns Ásgeirs.
Leikrit Daily Telegraph
w
Íklausu nýlega í Daily Telegraph voru átök Baugs við
Tim Waterstone um Hamleys sett upp sem leikrit, þar
sem þeir tókust á um gamlan tinsoldáta að nafni
Hamleys: „Ég á hann," veinar Jón Ásgeir Jóhannesson,
36 ára að aldri og togar í gamlan tinsoldáta, Hamleys að
nafni. „Nei, ég á hann," æpir Tim Waterstone, 64 ára.
„Láttu mig hafa hann andstyggilegi, síðhærði víkingur.
Ég vil fá hann. Ég vil svo rosalega fá hann." „Þú færð
hann ekki, skalli," hrópar Jóhannesson og hangir á
Hamleys af öllum kröftum. „Ég ætla að kaupa hann fyrir
205 pens. Nei annars, ég ætla að kaupa hann fyrir 226
pens." „Ég slæ þig út," segir Waterstone glottandi. „Ég
ætla að borga 230 pens. Jibbííí!" „Grrrrrrrrrr!" öskrar Jó-
hannesson. „Þetta er bara ekki heiðarlegt..."
42