Morgunn - 01.12.1984, Blaðsíða 22

96
MORGUNN
niðurstöðu, að ekki sé unnt að vísa á bug ýmsu er bendi
til þess að Jói hafi séð og skynjað hluti í mikilli fjarlægð.
Árið 1912 flutti Hermann Jónasson, fyrrum skólastjóri,
opinbera fyrirlestra í Reykjavík um drauma sína. Voru
þessir fyrirlestrar gefnir út og einnig ritaði Hermann um
dulskynjanir almennt.9
Hermann var gæddur sama hæfileika og Drauma-Jói að
geta séð týnda gripi og ferðast í draumi um fjarlæga
staði. En Hermann dreymdi einnig um ókomna atburði,
en það er hæfileiki, sem trúarbragðafræðingar rekast
langtum sjaldnar á en hamfarir. Loks er svo eitt fyrir-
birgði, sem svipar til þess, sem þekkist meðal Sama, en
það er að sjá atburði, sem eru að gerast í órafjarlægð og
menn sjá í vöku. Sögurar af Isfeld snikkara eru gott dæmi
um það (Sigfús Sigfússon, 1923).10
Loks er hér frásögn um hvernig maður sást á tveimur
stöðum samtímis en um Drauma-Jóa og Hermann Jónas-
son er þess hvergi getið að þeir hafi sést á tveimur stöð-
um á sömu stund.
1 Prestasögu Guðmundar góða er eftirfarandi frásögn:
,,Ok er hann var at Hofi þetta haust, bar svá til, at
hann söng yfir kararmanni ok bar yfir hann helga dóma
sína. Hann lá í bekk hjá hinum sjúka manni, ok sofnaði
hann á bæninni, at því er þeim þótti, er við váru. Djákn
hans lá í bekk hjá honum, ok hné Guðmundur prestur
ofan á hann er hann sofnaði. En er hann hafði skamma
stund legið, þá kenndi djákninn eigi, at hann lægi á hon-
um. En hann sá ok svá aðrir, at hann lá þar. Það var
mjök langa stund.
En er hann vaknaði, spurði djákninn, hví hann kenndi
hans eigi, er hann lá á brjósti honum. En hann vildi ekki
frá segja.
Þá kemr sú saga vesta ór fjörðum um veturinn, at sá
maðr, er Snorri hét, vestr í Skálavík, var leikinn af flagði
einu ok sótti hann tröllkona svá mjök, at hann hugðist
eigi mundu undan komast. En þessa nót ina sömu, er fyrr