Morgunn - 01.12.1984, Síða 64

138
MORGUNN
Ekki eru allir skyggnir þar — ekki skynjar allt fólk úr
geðheimi okkur hér. Oft sé ég fólk sem kemur inn á heim-
ili mitt, sem ekki skynjar okkur. Oft þegar gestir koma
frá geðheimi myndast tilfinninga-geðlíkaminn sem gul-
hvítt egg og koma svo fram allskonar myndir og litir geð-
líkamans og myndir af fólkinu eins og það var áður en
það fór eða yngra. Er mjög mismunandi hve fólk er fljótt
að forma sig, sumir þurfa ekkert fyrir því að hafa og
aðrir mikið.
Helsti þáttur geðheims er að hjálpa — þjálfa og styrkja
fólk, byggja upp trú þess og þor.
Þar eru fullkomin heilsuhæli — sjúkrahús og skólar,
menntun er svipuð þar og hér, nema ef vera skyldi að þar
er skemmtilegra og auðveldara að búa sér til hluti —
byggingar — og samgöngutæki. Því margir vinna við sam-
göngur og allskonar hjálparstörf.
Þeir sem þyrstir eru í lærdóm lífsins, eru oft í skólum
uppi í hugheimi, líkt og við á næturna, og virðist mér sem
þeir eigi álika erfitt með að ferðast milli heima, þó er
réttara að segja að þetta sé einstaklingsbundið.
Misjafnt er hve lengi fólk dvelur í geðheimi, allt frá
fáeinum klukkustundum upp í nokkrar aldir.
Langar mig til að minnast á góðan vin, sem ég heim-
sótti oft, var alltaf gaman að koma til hans, átti hann
fágætt safn góðra bóka, fyrir utan að hann var og er
bráðskemmtilegur og djúpur. Er langt síðan hann fór til
Geðheima, hefur hann starfað í mörg ár í sambandi við
Hafstein miðil, nafn hans er Runólfur Runólfsson.
Bjó hann lítið eitt afskekkt; átti hann lítið hús með
risi, út á tanga við vatn eitt og landslagið líkt og hér-
lendis. Þangað kom ég seinast til hans vorið 1977, var
hann í óða önn að taka dótið sitt saman og sagðist vera
að fiytja, varð ég mjög undrandi, því ég vissi um starf
hans . .. en viti menn — starfið missti hann svo þetta
sama sumar í ágúst og býr hann nú upp á gula sviði hug-
heims.