Morgunn - 01.12.1984, Side 99

Á MIÐILSFUNOI
173
Þess má geta að stemmningin á fundi þessum var alls
ekki þannig að eins og hér væri neitt dularfullt á ferðinni
heldur þvert á móti að það væri í hæsta máta eðlilegt að
hægt væri að vera í sambadi við annan heim. Hér virtist
fyrst og fremst vera um það að ræða að sumir sæu og
heyrðu það sem aðrir ekki nema, eða eins og miðillinn
orðaði það. „Það má likja þessu við muninn á blindum
manni og þeim sem hafa fulla sjón. Annars höfum við öll
þessa hæfileika þó að í mismiklum mæli sé. Sum okkar
þróa þessa hæfileika með sér á meðan að aðrir útiloka þá.“
„Hefur þú verið á sjó? Ertu e. t. v. sjómaður? Ég sé
mynd af þér þar sem þú ert úti á reginhafi.“ Miðillinn
beinir nú orðum sínum að miðaldi’a manni fyrir miðju
salarins.
„Nei ég er ekki sjómaður en ég hef hins vegar siglt
yfir Atlantshafið með skipi þannig að því leytinu til gæti
þetta passað.“
„Mér finnst eins og ára þín gefi það til kynna að þú
þjáist af slæmum höfuðverkjum, annars sé ég þetta ekki
nógu greinilega", heldur miðillinn áfram. „Mér finnst eins
og að ára þín, og ára konunnar sem situr þarna skammt
frá þér, renni saman. Er þetta konan þín?
„Já það er rétt að þetta er konan mín en ég hef ekki
haft höfuðverk. Konan mín er hins vegar migrenisjúkling-
ur“, segir maðurinn svolítið undrandi á þessum upplýs-
ingum.
Þannig hélt miðillinn Torsten Holmqvist áfram lengi
bvölds. Margt af því sem hann sagðist sjá gátu menn stað-
fest að væri rétt en annað könnuðust menn ekki við. Tor-
sten benti á að auðvitað gæti hann gert mistök en oftast
bað hann fólk um að gera sér ekki of miklar grillur út
af slíku en þess í stað að ganga úr skugga um það hvort
Það gæti verið að hann hefði á réttu að standa eftir allt
saman, t. d. með því að rannsaka hvort um gæti verið að
r0eða misminni eða gleymsku. Hann virkaði öruggur og
7