Morgunn - 01.12.1984, Blaðsíða 60

134
MORGUNN
það er inn í Geðheim — Hugheim eða Innsæisheim. En
þegar ég kem til baka, þarf mikla aðgæslu — því —
að fara á milli sviða með meðvitund, er vandi — þarf
stöðugt að rif ja upp það, sem ég hef verið að gera og stöð-
ugt að endurtaka það í huganum, því ef komið er of fljótt
til baka vill minningin ruglast og brenglast og verst er
að koma með minninguna, seinustu hindrunina, en það
er að fara inn í líkamann. Það eru margir, sem kannast
við það, að muna eftir nætur-viðburðunum rétt áður en
vaknað er, en um leið og maður hreyfir sig, þá-------allt
horfið — og eftir er bara óljós tilfinning. Á eftir mun ég
segja ykkur frá mínum minningum á sviðunum, fyrir
handan.
Á stundinni, þegar „sálin yfirgefur líkamann“, er sagt
að þá svífi öll hin liðna ævi mannsins í einu vetfangi fyrir
sjónum hans, þetta hefur verið staðfest af mörgum, sem
hafa verið lífgaðir eða vaktir aftur. Oft er líka sem fólk
sjái auðveidlega inn í Geðheim — lifi seinustu stundirnar,
ef svo má segja í tveimur heimum, og er oft margmennt
í kringum þá, sem bíða eftir að fara.
Þegar við flytjum héðan kveðjum við jarðlíkamann, en
iíkamsljósið dofnar ekki strax, það tekur nokkra daga að
dofna og hverfa. Nú er ekki eins og þeir sem farnir eru
hafi hvorfið með einni svipan, eitthvert út í buskann, —
með einhverjum dularfullum hætti horfið til stjarnanna,
nei — þeir hafa ekki yfirgefið okkur, þeir eru hjá okkur
og í kringum okkur fyrst í stað. Við stöndum ef til vill
hlið við hlið, annar með 7 likami, en hinn með 6. Þá get-
um við séð að það er ekki bara við sem eigum bágt, eins
og við höldum, heldur sá sem farinn er. Það getur tekið
tíma, að átta sig á breytingunni, því misjafnt er hvernig
fólk kveður, og misjafnt er fólkið og aðstæðurnar marg-
víslegar.
Miðilssamband er þegar sálir fá lánaðann líkama mið-
ils tii að ná sambandi við ástvini sína. Slíkt skeður ekki
fyrirvaralaust, því slíka hæfileika þarf að æfa og þroska,