Morgunn - 01.12.1984, Blaðsíða 90
164
MORGUNN
un þeirra er eingöngu sú að lifa í því, sem liðið er. Svo
að þeir fara inn í þann draum, sem Myers nefnir Blekk-
ingarland, og fá það, sem þeir þrá. Eðlilega dragast þeir
að sínum kunningjum, mönnum, sem hafa verið likt skapi
farnir. Ef til vill hafa þeir verið gefnir fyrir einhverja
sérstaklega góða tegund af vindlum. Þeir geta fengið hana,
þangað til þeir eru orðnir leiðir á henni. Ef til vill hafa
þeir verið gefnir fyrir knattleik. Þá eru þeir í slíkum leikj-
um. En allt er þetta eins og einhver draumur, sem skapazt
hefur af sterkustu jarðnesku löngununum.
Þegar fram líða stundir, hættir þeim að þykja ánægja
að þessu; það fullnægir þeim ekki lengur. Þeir fara að
hugsa og þrá hið óþekkta, langa til að lifa nýju lífi. Þeir
eru að iokum undir það búnir, að taka undir sig stökk
í framþróuninni.
1 Blekkingarlandinu eru menn i eterlíkama. Hann er úr
fínna eða smágerðara efni en jarðneski líkaminn. Þeir,
sem eru sálarmenn — með öðrum orðum skynsamar, sið-
ferðilega þroskaðar sálir — þeir þrá að halda upp eftir
stiga meðvitundarinnar. Löngun þeirra til jarðneskrar
tilveru eru brunnin til ösku. Samt eru í þessu efni fáeinar
undantekningar.
Tii eru þeir sálarmenn, sem þrá að hverfa aftur til
jarðarinnar, eða komast inn í tilveru á einhverri reiki-
stjörnu, þar sem þeir kunna að geta unnið einhvern vits-
munasigur eða tekið einhvern atkvæðamikinn þátt í bar-
áttu hins jarðneska lífs. Þessir menn endurholdgast þá
aftur. En meirihluti sálarmanna varpar af sér eterlíkam-
anum og tekur á sig fínni líkama. Þeir eru þá lausir úr
Blekkingarlandinu, þessu barnahæii, þar em þeir hafa
eingöngu lifað í gömlum hugmyndum frá jörðunni.