Morgunn - 01.12.1984, Blaðsíða 45

GRUNDVALLARKENNINGAR . . .
119
lega, hið geðræna og hið lægra hugræna. Forgengilegir
líkamar mannsins eru byggðir upp af þessum þremur
grófleikum efnis. Við vitum að þó svo efnislíkami okkar
virðist vera óbreyttur frá degi til dags þá er hann sífellt
að breytast, þó breytingin sé hægari en í tilvikum hinna
líkamana vegna hinnar lægri tíðni hans. Fínni líkamana
mætti hugsa sér sem straumrásir er fylgja ákveðnu
munstri sem verður fyrir áhrifum frá persónubundnum
hugsunum og tilfinningum einstaklingsins, hegðun þeirri
er hann hefur í frammi gagnvart lífinu og á hvern máta
hann bregst við því er á vegi hans verður. Líkamarnir eru
í raun staðbundin orkusvið, innan takmarka þeirra er efn-
isbirting vitundarinnar nær yfir, og eru byggðir úr orku
hinna víðameiri sviða er þeir dvelja. Við dauða losnar
maðurinn við þessa forgengilegu líkama einn af öðrum, á
svipaðan hátt og hann leggur útslitin föt til hliðar og
klæðast nýjum þegar hann er tilbúinn að stíga aftur í
veröld hlutlægrar reynslu.
Til hægðarauka tölum við um þessa líkama sem að-
skilda, nefnum þá efnislegan, geðrænan og lægri hugræn-
an, en þess ber þó að minnast að þeir eru ekki, né geta verið
aðskildir. Þeir eru tengdir innbyrðis og starfa sem ein
heild. Við skynjum ekki tilfinningar án hugsunar, né hugs-
um við án eitthverra tilfinninga. Það er vel þekkt stað-
reynd innan læknavísindanna að hugsanir og tilfinningar
hafa áhrif á efnisleg starfstæki mannsins og öfugt. Þó
svo geðræni líkaminn sé samtvinnaður hinum efnislega
er hann sagður ná nokkuð út fyrir hann, á sama hátt og
lægri hugræni líkaminn er samtvinnaður jafnframt því að
nú út fyrir geðræna líkamann. Þessir fínni líkamar eru
utan við svið venjulegrar skynjunar, en eru engu að síð-
ur raunverulegir. Dulskyggnir menn hafa lýst þeim og þar
sem lýsingar þeirra eru líkar í grundvallaratriðum, má
telja að það sem þeir sjá sé í raun fyrir hendi.
Orsakalíkamann maitti kalla „óspillanlega líkamann“.
Hann er mótaður úr enn fínna efni, eða hærri tíðni, hærra