Morgunn - 01.06.1991, Blaðsíða 65

morgunn
Lífið fyrir handan
Fyrir handan geta þau tjáð hæfileika sína. Það er ekkert
sem heitir að vera á rangri hillu í þessum heimi. Fyrir fólki
þar er lífið stöðug þroskaleið þar sem sérhver einstaklingur
reynir að fjarlægja sem mest af sora úr eðli sínu og full-
komna eigin verund. í þeirri viðleitni til fullkomnunar eru
engin takmörk. Hún heldur áfram til eilífðar.
Andlegi heimurinn mun ekki verða okkur eins ókunnugur
og við höldum því okkur hefur verið sagt að við heimsækj-
um hann á meðan við sofum. Því miður muna fá okkar eftir
því sem gerist þá. Þegar við aftur á móti flytjumst yfir þá
mun lögmál hugmyndatengsla sjá tíl þess að við munum
þessa næturreynslu okkar.
Að sjálfsögðu tekur það nokkurn tíma fyrir þann ný-
komna að aðlaga sig aðstæðum fyrir handan. Þessi feriU
vöknunar er mismunandi, allt eftir þeirri þekkingu um
andlega lífið sem hinn „látni" hafði áður en hann fluttist
yfir. Því minna sem hann vissi þeim mun lengri tíma mun
það taka hann að kynnast þessum nýju aðstæðum sínum.
Og þá líka, þeir sem voru þjálfaðir í mjög bókstaflegum
trúarhugmyndum með afar stífum hugmyndum um
ástandið eftir „dauðann" upplifa mikla erfiðleika, því þar
sem næsta stigið er huglægt þá munu þeir lifa í þeim hug-
læga heimi sem þeir hafa skapað, allt þar til þeir hafa þrosk-
ast nægilega til þess að bægja frá sér þessari tálsýn.
Þegar við förum yfir þá göngum við ekki inn í himnaríki í
gegnum „gullið hlið" né förum við til helvítis í gegnum eld
°g brennistein. Og við sofum ekki heldur til eilífðar.
Sérhvert okkar færist eðlilega á það svið sem hæfir okkur,
eftir því lífi sem við höfum lifað og þeirri skapgerð sem við
höfum þróað með okkur hér. Við getum ekki búið á hærra
sviði en sem nemur því andlega stigi sem við höfum náð og
ekki mun okkur langa að vera á lægra stigi en það.
Við munum sjálfkrafa fara einmitt til þess sviðs andlega
Ffsins sem við pössum inn í. Við getum ekki látið sem við
séum betri eða verri, því þegar við höfum afklæðst efnislík-
3ma okkar þá erum við afhjúpuð og þekkt fyrir það sem við
erum.
63