Morgunn - 01.06.1991, Page 70

Ann B. Martin:
DRAUMURINN
Mig dreymdi að ég væri dáin og væri komin á stað þar sem
ég var umkringd af orðum mínum. Ekki hugmyndum mín-
um heldur þeim orðum sem ég hafði notað á æviskeiði
mínu. Hverju einasta þeirra. Orðum efa, lofs, ótta og þakk-
lætis. Og þarna átti ég að vera til eilífðar, umkringd orðum
mínum.
Þarna voru að sjálfsögðu falleg orð og mörg, mörg kær-
leiksrík. Þarna voru orð getgátna og ímyndana, spurnarorð
eins og hvers vegna, hvernig, hvenær og hvar.
Það var mjög einkennilegt og skelfilegt eftir því sem sýnin
skýrðist og mér varð ljóst að nákvæmlega það sem mér var
sagt að gera var það að búa í borg - á stað - sem bókstaflega
var skapaður og útbúinn úr orðum mínum.
Orð mín voru efniviðurinn í þessari furðulegu, mynd-
rænu og einkennilega hálfbjörtu og hálfdimmu litlu borg,
og meira að segja blómin og trén voru af þeim gerð. Þó var
borgin í rauninni ekki svo lítil en virtist einungis vera svo á
stöðum þar sem orð mín höfðu verið stingandi og takmörk-
uð. Annars staðar, aftur á móti, þar sem þau höfðu verið
mikil, stór og jafnvel tignarleg... ja, á þeim stöðum var
heimurinn sem ég tengdist afar stór, í rauninni risavaxinn.
Þarna voru staðir sem voru fullir af sóti og óhreinindum,
útataðir í einhverju líku skolpi sums staðar. Ég sá staði sem
voru þaktir myglu, einhverju sem óx hljóðlega og þreifst
einhvern veginn á úrgangi.
En síðan voru þarna, alveg jafn ríkulega en svo miklu
skemmtilegri að sjá, stallar með dýrlegustu plöntum af öll-
um tegundum... svo fallegum, svo framandi, svo sjaldgæf-
um að ég náði varla andanum af hrifningu.
68