Morgunblaðið - 21.12.2008, Side 55

Minningar 55
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 21. DESEMBER 2008


  
   

 

   

 
 

 
   

✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi, langafi, sonur og bróðir,
WOLFGANG STROSS,
andaðist mánudaginn 15. desember á hjartadeild
Landspítalans við Hringbraut.
Hann verður jarðsunginn í sálumessu í Kristskirkju,
Landakoti mánudaginn 22. desember kl. 13.00.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim sem vildu
minnast hans er bent á líknarsjóð Lionsklúbbsins
Fjölnis (reikningur 0111-15-374193, kt. 570177-0529) eða aðrar
líknarstofnanir.
Ásdís Stross Þorsteinsdóttir,
Sigríður Roloff, Þorsteinn, Rósa og Stella,
Þórdís Stross, Þorsteinn Þorsteinsson, Úlfhildur og Þórður,
Karen Stross, Hafsteinn Ólafsson, Marteinn,
Ásdís Hafsteinsdóttir, Stian Ringsröd og Elias,
Bryndís Gauteplass, Richard Gauteplass,
Ruth Brandi-Stross, Sigrid Stross, Helga Eshelby og fjölskyldur.
✝
Ástkær móðir okkar, amma og langamma,
ÓLÖF GUÐMUNDSDÓTTIR,
Lóa,
Sóltúni 2,
áður Gullteigi 29,
Reykjavík,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Sóltúni þriðjudaginn
9. desember.
Jarðarförin hefur farið fram.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sóltúns.
Heiður Sæmundsdóttir, Sixten Holmberg,
Fríður Hlín Sæmundsdóttir, Hávarður Emilsson,
Friðjón Sæmundsson, Kristín Benediktsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÍDA ANNA KARLSDÓTTIR,
Ida Peschel,
Thüringen,
Þýskalandi,
til heimilis í Keldulandi 3,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum Fossvogi mánudaginn
15. desember.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju mánudaginn 22. desember kl. 15.00.
Annalísa Magnúsdóttir, Kristján Gr. Tryggvason,
Hulda G. Þórólfsdóttir,
Gunnar Már Kristjánsson,
Hermann Kristjánsson, Guðborg Guðjónsdóttir,
Signý Ósk Kristjánsdóttir,
Sonja Viktorsdóttir, Guðni Sigurðsson
og langömmubörn.
Þjónustuauglýsingar 5691100
✝ Njáll Guðmunds-son fæddist í
Reykjavík 5. maí
1933. Hann lést á
hjartadeild Landspít-
alans 22. nóvember
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Kristín Jósefína
Njálsdóttir frá Njáls-
stöðum í Árneshreppi
í Strandasýslu og
Guðmundur Þórð-
arson frá Rauðnefs-
stöðum á Rang-
árvöllum. Njáll átti 3
hálfssystkini samfeðra sem öll eru
látin og eina alsystur sem er á lífi,
Súsönnu, f. 1. september 1930, bú-
sett í Reykjavík. Þriggja ára fluttist
Njáll með foreldrum sínum til
Djúpuvíkur í Strandasýslu og ólst
þar upp til 16 ára aldurs. Þá fór
hann til sjós og vann á flestum teg-
Reykjavík. Fóstursonur er Hafliði
Viðar Ólafsson bóndi Garpsdal,
kvæntur Ingibjörgu Kristjáns-
dóttur. Börn þeirra eru: Haflína
Ingibjörg; Kristján Viðar, lést af
slysförum 2003, ekkja Erla Björk
Jónsdóttir, sonur þeirra Aron Við-
ar; Sigurður Rúnar, unnusta Bryn-
dís Geirmundsdóttir, þau eiga 2
syni, Geirmund Viðar og Kristján
Snæ.
Njáll og Sigríður bjuggu fyrstu
árin í sambýli við foreldra hennar
í Garpsdal, og vann Njáll þá við
búskap og ók flutningabifreið
Kaupfélags Króksfjarðar. Árið
1966 fluttu þau til Reykjavíkur og
hafa búið þar síðan, lengst af í
Blöndubakka 15. Eftir það vann
Njáll á flutningaskipum hjá Eim-
skip, Hafskip og Skipaútgerð rík-
isins. Síðast á varðskipinu Óðni en
varð að hætta til sjós eftir að hann
fékk hjartaáfall. Vann nokkur ár
eftir það við akstur flutningabíla
hjá fóstursyni sínum.
Útför Njáls fór fram í kyrrþey
að hans ósk.
undum fiskiskipa
næstu 8 árin.
1957 kvæntist Njáll
Sigríði Guðrúnu Júl-
íusdóttur frá Garps-
dal í Austur-
Barðastrandarsýslu,
f. 19. október 1928.
Foreldrar hennar
voru Júlíus Björnsson
bóndi í Garpsdal og
Haflína Ingibjörg
Guðjónsdóttir. Sigríð-
ur og Njáll eiga 2
syni, þeir eru: a)
Þórður Ölver bifreið-
arstjóri, búsettur í Þorlákshöfn,
var kvæntur Helgu Fossberg
Helgadóttur d. í desember 1999.
Börn þeirra eru Guðrún Júlía, Ás-
geir Helgi og Þóra Björg. Fyrir
átti Þórður Guðmund Njál og á
hann dóttur, Dagbjörtu Lind. b)
Júlíus Hafþór verkamaður, býr í
Það var mikið áfall þegar fregnin
barst okkur að þú værir farinn, dá-
inn. Minningarnar flæða á svona
stundum.
Þegar ég kem inn í fjölskylduna
fyrir tæplega 40 árum þá varð okkur
strax vel til vina, sömu æringjarnir
og gátum alltaf haft gaman. Það
kom strax í ljós við fyrstu kynni við
Hafliða að honum þótti mjög vænt
um þig og þú reyndist okkur alltaf
vel og börnin okkar gátu ekki átt
betri afa þó blóðböndin vantaði, en
það vantaði ekkert annað. Öll ferða-
lögin okkar saman og síðast ferðin
til Ítalíu í sumar, þessar minningar
ylja. Það var alltaf tillhlökkun hjá
okkur þegar afi og amma voru að
koma í sveitina því þá var svo gam-
an, eins þegar við komum suður í
heimsókn.
Eftir fyrsta hjartaáfallið varstu
alltaf lasinn og þér leið illa, svo kom
annað og þú fékkst töluverðan bata,
þá vantaði þig eitthvað að gera og
þú komst í sveitina til að mála eða
gera eitthvað sem til féll, því ekki
gastu verið verklaus, en smátt og
smátt fórstu að keyra bílana og það
leið ekki á löngu þar til þú varst
kominn í fulla keyrslu á flutningabíl-
unum og slóst ekkert af. Oft höfðum
við áhyggjur af þér en þú gerðir
ekkert úr þessu öllu, hagaðir þér
eins og þú værir 25 ára en ekki 70
ára, krafturinn og dugnaðurinn var
slíkur og samviskusemin 100%. Þú
og Krissi voruð eins og fóstbræður,
það komst ekki hnífurinn á milli
ykkar, þú misstir mikið þegar hann
dó og náðir þér aldrei eftir það, en
nú eruð þið saman og gantist eins og
áður fyrr.
Elsku Sigga mín, ég bið guð að
styrkja þig á þessum erfiðu tímum.
Þórður og fjölskylda, Júlli, og allir
aðrir í þessari litlu fjölskyldu sem
hafa misst svo mikið en eiga allar
góðu minningarnar til að ylja sér
við, guð styrki ykkur öll.
Ég og fjölskylda mín þökkum allt
sem við áttum saman, við söknum
þín sárt, ekki síst litlu langafast-
rákarnir sem njóta langafa ekki
lengur, engar ferðir niður á höfn,
engar ferðir í húsdýragarðinn.
Takk fyrir allt.
Ingibjörg.
Mikill víkingur er nú fallinn.
Njáll Guðmundsson, sjómaður, hef-
ur nú sett stefnuna á nýjar og
framandi slóðir aðeins 75 ára.
Njalli er það viðurnefni sem hann
gekk alltaf undir og þannig heyrði
ég fyrst af honum þegar þeir urðu
skipsfélagar hann og faðir minn.
Mér hefur alltaf fundist eins og
ég hafi þekkt hann alla mína ævi en
ég man fyrst eftir honum kringum
1970 þegar hann var kominn til
starfa hjá Skipaútgerð ríkisins.
Hann hafði þá alið manninn á tog-
urum og sá ég að þarna var hinn
veðurbarni jaxl sem sýndi ná-
kvæmlega þá ímynd sem ég hafði
sett togarasjómenn í. Má segja að
ég, stráklingurinn, hafi séð hann
sem mikinn rum en vart var blíðari
mann að finna. Faðir minn og Njalli
áttu eftir að vera skipsfélagar og
samferðamenn á skipum Ríkisskipa
næstu tæpa tvo áratugina en þar
var Njalli bátsmaður lengst af. En
þeir voru ekki bara skipsfélagar
heldur tókst með þeim mikill vin-
skapur og væntumþykja en Njalli
hafði verið í fóstri hjá Jónínu móð-
ursystur föður míns á yngri árum.
Eftir að faðir minn varð ekkill var
honum oft boðið í mat til þeirra
hjóna Sigríðar og Njalla sem hon-
um þótti afar vænt um. Þar voru
synirnir gjarna líka mættir og voru
þetta alveg ógleymanlegar stundir
fyrir hann.
Ríkisskip átti stóran þátt í lífi
Njalla en allir synirnir þrír störf-
uðu þar um lengri eða skemmri
tíma, Hafliði og Þórður á skipunum
og Júlíus í vöruafgreiðslu útgerð-
arinnar. Faðir minn starfaði þar
með þeim öllum. Ég átti því láni að
fagna að sigla með þeim félögum,
pabba og Njalla, eitt sumar á Esj-
unni þegar ég var að stíga mín
fyrstu spor sem skipstjórnarmaður.
Þeir voru nokkrir túrarnir sem við
Njalli vorum á vakt saman og hafði
ég gaman af að hlusta á frásagnir
hans af togaralífinu. Hann sagði
mér þá frá alvarlegum atvikum sem
hann lenti í á sínum togaraferli, það
fyrra þegar hann var á togaranum
Fylki sem fékk tundurdufl í vörpuna
og sprakk á síðunni með þeim afleið-
ingum að Fylkir sökk en skipverj-
arnir björguðust um borð í Hafliða.
Síðara atvikið hafði mikil áhrif á
hann en það var bruninn um borð í
Hallveigu Fróðadóttur 6. mars 1969
þegar kviknaði í íbúðum háseta.
Njalli var á vakt í brú þegar hann og
stýrimaðurinn urðu fyrstir manna
varir við eldinn en sex skipsfélagar
hans létust í brunanum. Það var erf-
ið lífsreynsla.
Eftir að Ríkisskip var lagt niður
1992 réðst Njalli á varðskipið Óðinn.
Eitt sinn er þeir voru að koma til
Reykjavíkur kenndi hann sér las-
leika fyrir hjarta og lauk þar hans
sjómennsku. Hann náði aftur heilsu
og gerðist þá flutningabílstjóri hjá
Hafliða syni sínum. Eftir að hann
fór í land fækkaði skiptunum sem ég
hitti Njalla en við Þórður sonur
hans höfum hist í gegnum árin og
þar fékk ég fréttir af „gamla“ eins
og Þórður kallaði hann. Ég átti síst
von á því þegar ég heyrði rödd
Þórðar í símanum að hann væri að
láta mig vita af því að nú væri
„gamlinn“ allur. Við urðum sammála
um að nú væru feður okkar búnir að
hittast á ný og þyrftu að mörgu að
huga eftir langan aðskilnað.
Ég kveð þig, Njáll Guðmundsson,
með þakklæti og minningu þína mun
ég varðveita vel. Votta ég Sigríði,
Hafliða, Þórði, Júlíusi, barnabörn-
um, barnabarnabörnum, öðrum ætt-
ingjum og vinum mína dýpstu sam-
úð.
Hilmar Snorrason.
Fallinn er frá góður vinur og fé-
lagi Njáll Guðmundsson, en hann
lést á Landspítalanum við Hring-
braut 22. nóvember 2008. Kynni
okkar Njáls voru ekki löng en á ein-
hvern hátt myndaðist með okkur
góð vinátta og spjölluðum við oft
okkar á milli um það sem okkur lá á
hjarta. Hann hafði samband við mig
fyrir tæpum tveimur árum og spurði
hvort ég treysti mér til að kenna
gömlum karli að leika á harmoniku
og var ég fljótur að játa því og sagði
ég honum jafnframt að allir gætu
lært á þetta frábæra hljóðfæri, það
eina sem þyrfti til væri áhugi og elja
við æfingar. Njáll mætti í sinn
fyrsta tíma og man ég vel að sá tími
var okkur báðum erfiður, og eins
næstu tveir tímarnir. Hélt ég að vin-
ur minn væri að gefast upp á að
læra á hljóðfærið, hann var þungur
og ég fann að það var eitthvað sem
þjáði hann sem gerði það að verkum
að erfitt var að nálgast hann, en þá
skeði eitthvað sem varð til þess að
við áttum einlægt og gott samtal
sem varð síðan kveikjan að okkar
góða vinskap. Hann var alltaf mætt-
ur til mín kl. 9 hvern einasta mánu-
dag og áttum við saman skemmti-
lega stund með hljóðfærin í fanginu
og spiluðum við saman öll þau lög
sem okkur datt í hug að æfa og
spila.
Það kom strax í ljós að vinur minn
var mikill aðdáandi tónlistar og þó
svo hann vildi ekki viðurkenna það
fyrir mér í fyrstu að hann kynni að
spila á hljóðfærið, kom það fljótt í
ljós að hann spilaði ljómandi vel eft-
ir eyranu og varð það mitt hlutskipti
að hjálpa honum að leika þau lög, er
hann kunni, enn betur, ásamt því að
bæta við skemmtilegum lögum í
safnið. Nótnalestur var vini mínum
ekki að skapi og þess vegna fundum
við okkar eigin leið til að gera tím-
ana sem skemmtilegasta. Þessir
spilatímar okkar voru ekki bara ein-
tómt harmonikuspil, heldur einnig
gott spjall sem gerðu okkur báðum
gott. Ég skynjaði það fljótt að vinur
minn var mikill fjölskyldumaður og
fann ég það að hann unni konu sinni,
börnum og barnabörnum heilshugar
og sagði hann mér oft frá því er
hann hafði verið, annað hvort vestur
í Gilsfirði eða í Þorlákshöfn til að að-
stoða sína fjölskyldumeðlimi við hin
ýmsu störf. Ég á eftir að sakna
þessa góða vinar míns og mánudag-
arnir verða fátæklegri en áður, en
minningin um Njál mun lifa í huga
mínum um ókomin ár.
Kæri vinur, ég vil þakka þér góð
kynni og allar stundirnar sem við
áttum saman. Ég sendi eiginkonu,
Sigríði G. Júlíusdóttur, og allri fjöl-
skyldu Njáls mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur og bið að Guð gefi ykk-
ur öllum styrk til að takast á við
sorgina.
Gunnar Ó. Kvaran
Njáll Guðmundsson
Morgunblaðið birtir minningargreinar
alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegnum
vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is – smella
á reitinn Senda efni til Morgunblaðsins
– þá birtist valkosturinn Minning-
argreinar ásamt frekari upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi). Ef útför hef-
ur farið fram eða grein berst ekki innan
hins tiltekna skilafrests er ekki unnt að
lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem
pláss er takmarkað getur birting dreg-
ist, enda þótt grein berist áður en skila-
frestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar séu ekki
lengri en 3.000 slög (stafir með bilum -
mælt í Tools/Word Count). Ekki er
unnt að senda lengri grein. Hægt er að
senda örstutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur, og votta þeim
sem kvaddur er virðingu sína án þess að
það sé gert með langri grein.
Minningargreinar