Árdís - 01.01.1944, Blaðsíða 16

svarinu hennar til Jesú. Hún mótmælir ekki því sem Jesús segir, að það
sé ljótt að taka brauðið frá börnunum og kasta því fyrir hvolpa, en hún
bendir á nýtt viðhorf í því sambandi: hvolparnir mega eta molann sem
enginn annar notar.
Dásamlegur sigur: “kona, mikil er trú þín.” Hvað gjörði alt annað
til, þegar þetta dýrðlega orð var fengið? Það minnir á það sem Matthías
Jochumsson segir:
“Fyrir hálmstrá herrans jötu frá
hendi eg öllu: lofti, jörðu og sjá.”
Kanverska konan hafði glímt við Guð, og fengið sigur. Hún er
fyrirmynd vor karla ekki síður en kvenna:
(a) Hún stefndi beint að marki;
(b) Hún hlífði sér á engan hátt en lagði alt fram;
(c) Misti aldrei móðinn, hvernig sem á móti blés;
(d) Hún varð aldrei vond.
Þetta síðasta atriði er vert að athuga, því freistingin til að mæta mót-
bárum með ásökunum, illum orðum tilfinninga óhroða eða fyrirlitningu
er svo afarsterk í mannlegu eðli. Ekki er nokkur vottur til þessa hjá
henni. 1 því sambandi má segja, að sálarvötn hennar séu slétt eins og
spegill.
Er kanverska konan þá einnig fyrir mynd íslenzku, lútersku kven-
þingi?
1 19 ár hefir Bandalag lúterskra kvenna verið starfandi. Félagsskap-
urinn er samstarf kvenfélaganna í kirkjufélagi voru. Svona langt er þá
komin kristileg félagssarfsemi meðal lúterskra Vestur-lslendinga. Hug-
urinn hverfur ósjálfrátt til baka til upphafsins hér í Vesturheimi. Land-
námskonurnar, þær, að minsta kosti framan af árum höfðu aldrei verið
í kvenfélagi. Þær voru ókunnugar öllum félagslegum störfum; en fjöldi
þeirra átti andlegan forða: hæfileika, sannfæringu fyrir kristindómi, og
nokkra almenna fræðslu. Af þessum brunni drukku þær og eignuðust
löngun, þrótt og tækni til að stofna og starfrækja kvenfélög, hlynna að
kristilegum söfnuðum, hjálpa hinum bágtstöddu og inna af liendi önnur
félagsleg störf til nytsemdar og blessunar. Flestir Vestur-lslendingar
munu fúslega játa, að kvenfélögin hafi verið ein hin sterkasta stoð í
kirkjustarfi þeirra.
Svo fæddist sú hugmynd, að láta hinar einstöku lindir renna saman
í einn læk. Kvenfélögin eiga svo fjölda margt sameiginlegt, að gott er fyrir
þau öll að eiga með sér þessi félagslegu samtök. Þau hafa með þessu
fengið sterkan málróm, þau eiga kost á því að framkvæma í sameining
sumt sem þeim var ekki unt að framkvæma sem einstök félög og þau
eiga kost á því að hjálpa hvert öðru og styrkja hvert annað í hinum sam-
14