Árdís - 01.01.1944, Qupperneq 23

að veita í þágu listarinnar, vísindanna eða uppfyndinga. Það eru auðvitað
undantekningar í þessum efnum, tökum t. d., Marie Curie, Sappho, Joan
of Arc, o. fl., en þær eru tiltölulega fáar. Það er umfangsmikið starf að
vera góð eiginkona og móðir, það er yfirgripsmikið starf og nauðsynlegt,
og veröldin býst ekki við meiru af konunni. Þeir sem hafa alist upp á
góðu heimili vita að það kemst nær því að vera guðsríki hér á jörðu
heldur en nokkur annar staður.
Það er eitt atiiði sem mörgum mæðrum yfirsést í sambandi við upp-
eldið og það er það að innprenta ekki börnum sínum sjálfstæði nógu snem-
ma. Þeir ungu verða að læra að standa á sínum eigin fótum, að læra af
sínum eigin yfirsjónum og að lifa sínu eigin lífi. Það er erfitt fyrir móður-
ina að standa hjá og rétta ekki hjálparhönd, en hún getur aðeins gefið
góðar bendingar og henni mun verða launað með þakklæti og djúpum
skilningi barnanna siðar meir. Hún greiðir þannig veginn fyrir komandi
kynslóðir.
Reynsla konunnar á heimilinu gerir hana hæfa fyrir annað víðtækara
starf en það er starf í þjóðfélaginu sem er í raun og veru bara stórt
heimili. Hún hefir ekki gert sér fulla grein fyrir því starfi ennþá, aðallega
vegna þess að sú hugmynd hefir ríkt hjá fólki að það starf eigi að vera
eingöngu í höndum karlmanna. Fyrir þá orsök hafa þær ekki gert alt
sem í þeirra valdi stendur og munu seinna gera í þjóðlífinu. Þær hafa
ekki gert sér fulla grein fyrir því að það er ekki nóg að koma til leiðar
einni mikilvægri breytingu, nefnilega stofnun heimilisins og menningar-
innar, heldur verður sú breyting að vera áframhaldandi. Menningin
verður að halda áfram — hún verður annaðhvort að vaxa eða rýma.
Hún hefir verið í afturför mikilli í Evrópu á þessari öld. Þessi afturför
er lamandi og viðkvæmt málefni. Getum við í þessu landi komið í veg
fyrir slíka afturför? Getum við sýnt veröldinni hvernig er mögulegt að
gera svo framvegis? Ef það væru menn og konur í mannfélaginu sem
gerðu sér grein fyrir því að hvorki sé hægt að rífa menninguna upp með
rótum né að láta hana rotna þar sem hún stendur, þá væri mögulegt
að koma stöðugleika og framför heim og saman. Hér er umhugsunarefni
fyrir konurnar — þær mega ekki láta þjóðfélagsmálin afskiftalítil. Það
tók margar aldir að stofna heimilið, en það var ekki nóg. Skáldið Oliver
Wendell Holmes kemst svo að orði í sambandi við framför:
“Build thee more stately mansions, O, my soul,
As the swift seasons roll!
Leave they low-vaulted past!
Let each new temple nobler than the last,
Shut thee from Heaven with a dome more vast,
21