Árdís - 01.01.1944, Blaðsíða 34

með ritvél. Allar námsbækur sem voru á blindra máli “braille” las hún
sjálf en hinar las hún af vörum Miss Sulivan, eða þá að Miss Sullivan
las í lófa hennar. Inngönguprófin fyrir Radcliffe College urðu mörguin
ófötluðum unglingi að fótakefli, en örðugleikar þeir sem Helen Keller
varð að yfirstiga voru svo ægilegir að kraftaverk má kallast að hún gafst
ekki upp. En hún hafði fyrir löngu ásett sér að fara á háskóla og vilja-
þrek hennar lét ekki bugast.
Eitt af því sem flestir undrast yfir er það að Helen tók mikinn þátt
í leikjum og íþróttum. Hún hafði gaman af að synda, fara á hestbak, og
hjólhest og róa á bát, en einhver annar varð að stýra bátnum. Hún vildi
bera við að gera alt sem aðrir unglingar gátu gert. Hún tók og mikinn
þátt í félagslífi skólans, var varaforseti bæði þegar hún var í neðri og
efri deild skólans.
Einu sinni á háskólaárunum fóru nokkrir nemendur að skoða
hóp af hundum sem voru til sölu. Einn hundurinn hét Sir Thomas og var
með afbrigðum styggur og óvingjarnlegur við ókunnuga. En þegar komið
var með hann út fór hann strax til Miss Keller og var vinalegur mjög.
Þetta þótti vinum Helenar svo frábært að þeir skutu saman sín á milli
og keyptu hundinn handa henni fyrir $100. og var hann henni tryggur
vinur í mörg ár.
Eftir að útskrifast með beztu einkun úr háskólanum byrjaði Helen
lífsstarf sitt sem er aðallega helgað blindum og heyrnarlausum. Hún
hefir starfað í ótal nefndum sem vinna að því að opna þessu fatlaða
fólki ný og fleiri mentunar tækfæri. Helen er löngu orðin fræg fyrir starf
sitt, fyrirlestra, þáttöku í leikhússtörfun “Vaudeville” og merk ritstörf.
Hún hefir ritað óteljandi blaðagreinar og margar bækur: “The World
I Live In” 1910; “The Story of My Life” 1903; “Optimism” 1908; “Song
of the Stone Wall” 1910; “Out of the Dark” 1913; og “Midstreams” sem
er saga seinni áranna frá 1903.
Helen Keller er mjög trúuð kona. Hún les biblíuna með hrifningu.
Og hún gefur sér tómstund til þess að drekka inn í sál sína hina innri,
dýpri þýðingu þeirrar speki sem þar felst. Það er hugnæmt að lesa í
hennar eigin orðum um fegurð þá og speki sem hún hefir fundið í sumum
köflum biblíunar t.d. bók Esther drotningar, og Rut. Nýlega hefir Helen
skrifað fagra ritgjörð: “If I Could See for Three Days” og þar segir hún
að endingu: “Bikar minn er barmafullur.”
Það leit svo út í fyrstu að ekki einn moli fróðleiks eða hamingju
mundi falla af borðum heimsins óskabarna í skaut hinnar blindu stúlku
Helen Keller. Það leit svo út að hennar hlutskifti yrði æfilöng útilokun
frá öllu sambandi við meðbræður sína. En hún barðist til þess að leysa
úr fjötrum sál sína. Og þegar henni hafði tekist það þá barðist hún og
32