Árdís - 01.01.1944, Page 18

I álfheimum
Eftir Rannveigu Schmidt.
Þegar við förum að eldast gerumst við gleymin, en ýmislegt, sem
skeð hefir fyrir löngu, löngu síðan stendur skýrt fyrir hugskotssjónum
okkar... stundum dettur inér í hug kvöld eitt í Kaupmannahöfn fyrir
meir en tuttugu árum síðan ... eg man það kvöld betur en margt sem
gerðist í hinni vikunni, og kannske þætti ykkur gaman að heyra um það
kvöld.
I þá daga var Kaupmannahöfn heimili gleðinnar ... Kaupmanna-
hafnarbúar elskuðu söng og hljóðfæraslátt og fólk af öllum stéttum naut
hinnar ágætustu leiklistar í ótal leikhúsum borgarinnar, en góðir söng-
varar sungu í konunglegu óperunni og danski “ballettinn” var orðlagður
um Norðurálfuna.
Einn þektasti píanóleikari Dana hélt upp á afmælið sitt þetta umtai-
aða kvöld og hafði boðið um þrjátíu manns til kvöldverðar, en þarna voru
samankomnir margir frægir menn og konur. Það var glaumur og gleði —
og músik þetta kvöld. Ein aðalsöngkonan frá konunglegu óperunni var
þar í pelli og purpura og lét dást að sér, eins og henni bæri það — og
þótt meira væri. Já, hún ætlaði að syngja fyrir okkur síðar um kvöldið
og sama sagði stórfrægur söngvari einn, sem viðstaddur var. Einn þekt-
asti gagnrýnandi á músik í Danmörku var þarna með konu sinni, en hún
var annáluð fyrir fegurð sína. Hún giftist síðar Fugtwangler hinum þýska,
sem þykir ganga Toscanini næstur sem forstjóri hljómsveita og er eini
maðurinn af því tagi, sem Nazistar hafa getað haldið í... en stundum
hefii- mér verið hugsað til þeirrar fögru frúar síðustu árin... hvernig
ætli henni liði, danskri konunni, sem gift er þýskum Nazista, þessi árin,
sem þjóðverjar hafa haldið Danmörku í ánauð . .. en þetta kvöld óraði
engan fyrir slikum skelfingum og gestirnir skemtu sér með hmu alkunna
danska léttlyndi, en veitingar voru prýðilegar, eins og altaf með Dönum.
Eg kom með kunningja mínum, dönskum málara, en þekti fáa, sem
viðstaddir voru og settist að kvöldverðinum loknum í sófa hjá konu nok-
kurri, sem var á að giska um sextugt. Hún var í íburðarlitlum kjól og
vakti enga eftirtekt á þessari glitrandi samkundu. Hún var grá fyrir
hærum með falleg augu og mjög viðfeldin, en er hún tók mig tali upp-
götvaði eg fljótt, að hún var viðförul og kunni frá mörgu að segja.
Nú spilaði húsráðandi fyrir okkur Pathetique Beethovens og gerði
það prýðisvel, en eg gat séð, að konan, sem sat við hliðina á mér, naut
16