Árdís - 01.01.1944, Síða 44

og tók þátt í störfum kvennfélags safnaðarins. Snemma á árum gekkst
hún fyrir að mynda kvennfélag í Víðinesbygð, hvaða ár það var og hvað
nafn þess félags var er nú gleymt en áreiðanlegt mun það vera að það
var fyrsta kvenfélagið sem stofnað var í Nýja-fslandi, það starfaði aðeins
um stutt skeið, mun það hafa orsak-
ast af burtflutningi ýmsra og öðrum
erfiðleikum frumbýlingsára.
Kvöldskugganna naut hún í um-
önnum góðrar dótturdóttur sinnar
í níu síðustu æfiárin á heimili þeirra
Kristjáns og Elínar Sigurðsson við
Sandy Hook. Aftankyrð eftir hinn
lánga starfsdag var henni kærkomin,
var hún þá gerð heiðúrsmeðlimur
kvennfélags síns. Á þeim árum gerðist
hún meðlimur Bandalags Lúterskra
Kvenna, sá hún í fjarsýn að ef rétt
væri áhaldið gæti sá félagsskapur átt
mikla framtíð. Viðhorf hennar var
svo óbreytt frá því sem verið hafði
þegar hún í blóma lífsins sá í anda
framtíðar mögulegleika kvennfélags-
starfseminnar.
Það er ljúft að láta hugann dvelja
við endurminningar um þessa mikil-
hæfu og góðu konu. Hún átti svo
heilbrigt viðhorf, svo hrausta sál,
svo mikið viljaþrek og sterka trú á handleiðslu Guðs. Hún elskaði
æskuna og lét sér svo ant um að auka gleði og gæfu hinna ungu. Eg er
samfærð um að hver og einn sem henni kyntist er betri maður eða
kona fyrir þá kynningu og bygðin hennar hefur notið mikillrar blessunar
af starfi hennar.
Elín Petreu Þiðriksson
Það eru ýmsir þættir í sögu landnáms íslendinga í Vesturheimi sem
aldrei verða í letur færðir, einn þeirra er sá er fjallað gæti um áhrifin
djúpu og þögulu landnámskvenna. Þær störfuðu án hávaða og án þess
að auglýsa góð verk sín, brautin var oft torsótt og grýtt og víða hefur
ef til vill kent blóðs í spori. En þær áttu þann auð í sál sem kraft gaf á
dimmum dögum. Þau koma í hugann nöfnin margra þeirra á þessu svæði
og öðrum landnámssvæðum. En þannig hefðu þær helst kosið að láta
það vera að starfið hyrfi í gleymskunnardjúp, þær voru of heilsteyptar
hugumstórar og sannar til að óska eftir nútíðar auglýsingaskrumi og
42