Árdís - 01.01.1944, Qupperneq 35

heldur enn áfram að berjast til þess að bjarga öðrum úr viðjum myrkurs
og vanþekkingar.
Það mætti teljast þrekvirki af manneskju með fulla sjón og heyrn
að hafa afkastað öllum þeim störfum sem Helen Keller hefir tekist að
vinna. En þegar tekin er til greina fötlun hennar er ekki hægt að neita
því að alt líf hennar ber vitni um mátt sálarinnar til þess að yfirbuga
mannlegan veikleika og vinna sigur í baráttunni við erfiðleikana sem
fyrir eru á lífs leiðinni.
Flestum verður starsýnt á afreksverk Helenar og ytri atburði í lífi
hennar, en furðulegast og lærdómsríkast er þó að með hana sem fyrirmynd
höfum við tækifæri til þess að skoða mannsálina í allri sinni hátign og
göfgi eins og hún getur orðið og á að vera.
Þegar við segjum hugfangin að Helen Keller hafi orðið mikil mann-
eskja þrátt fyrir hina erfiðu fötlun líkamans þá er það satt. En það er
e.t.v. aðeins hálfur sannleikur. Það mætti benda á að hinn mikli þroski
sem sál hennar hefir náð er máské að einhverju leyti afleiðing af því að
hún sá ekki né heyrði það illa og ljóta sem heimurinn hefir á reiðum
höndum. Hún var útilokuð frá því en um leið sérstaklega móttækileg
fyrir öll áhrif — öll góð og fögur áhrif, og engin utanaðkomandi truflun
gat komist þar að til þess að skemma eða eyðileggja þau.
Við getum séð fögur listaverk með augunum; við getum heyrt fagra
tóna með eyrunum, en oft er hugurinn svo fullur af truflunum og óværð
að við njótun þess ekki til fulls. En þegar Helen Keller fer höndum um
fagurt marmara líkneski, eða styður fingrunum á liljóðfæri sem leikið er
á, og finnur mátt og titring tónanna, þá er hugur hennar heill og óskiftur
til að taka á móti áhrifunum.
“Augað getur ekki skynjað flug tónanna,” segir Helen, “eyrað getur
hvorki heyrt né túlkað óð hjartnanna, — en flugi andans eru engin tak-
mörk sett. Hann getur fylgst með tónunum til yztu endimarka him-
insins, og inst inni í þagnarró liugans getur hann heyrt og skynjað sam-
spil allieimsins.”
Helen Keller er nú sextíu og fjögra ára gömul. Hún á heima í Forest
Hills, Long Island, N.Y. Ann Sulivan giftist John Macy, sem var skáld
og rithöfundur og gaf út fyrstu bók Helenar. Hjá þeim hjónum var
Helen í Boston þar til þau skildu. Síðan hafa þær stöllur átt heima í New
York. Þegar heilsa Mrs. Macy fór að bila var Helen svo heppin að fá
unga stúlku frá Skotlandi, Polly Thompson að nafiii, sem er gimsteinn
að ráðdeild og dugnaði sérstaklega þegar Helen er á ferðalögum. Þegar
Mrs. Macy varð blind þá varð Polly Thompson “augu” fyrir þær báðar
Helen og Ann. Mrs. Macy dó í október 1936 eftir 49 ára sambúð við
Helen Keller.
33