Saga - 1951, Blaðsíða 16

Steingrímsætt.
Á fyrri hluta og um miðja 17. öld eru í
Skagafirði tveir Steingrímar, sem menn vita
lítil deili á og minni en við mætti búast, með
því að allmikið bar á afkvæmi þeirra.
1 ættartölum er Steingrímunum stundum
ruglað saman, og hvergi er rétt greint á milli
barna þeirra. Báðir mægjast þeir heldri bænda
og prestaættum, sonur annars, sonarsonur og
dóttursonur urðu lögréttumenn, en tveir synir
hins, og bendir allt til þess, að þeir hafi verið
nákomnari kunnu fólki en menn nú vita.
Þar sem Steingrímunum er ruglað saman,
er talinn vafi á því, hvort Steingrímur var
Magnússon eða Guðmundsson. Nú ber mörgum
heimildum saman um það, að sá yngri hafi
verið Guðmundsson, og er þá grunur um, að
hinn hafi verið Magnússon, en ekki er það
fullvíst.
Espólín, sem var manna kunnugastur skag-
firzkum ættum. var í mestu vandræðum með
að rekja þessa ætt. Steingrímur yngri var lang-
afi Steingríms biskups Jónssonar, sem var
ágætur ættfræðingur og kunni hann betur skil
á ættinni en Espólín, þótt fjær væri stöðvum
hennar, og segir síðan frá því. Nú er hægt
að greiða þessa flækju, eftir að manntalið frá