Saga - 1951, Blaðsíða 9

183
til Þingvalla. Það er og orðrétt her,mt samtal
þeirra um það, hvor þeirra skuli liggja við
stokk í sænginni, því að saman eru þeir látnir
sofa. Jóra deyr „þau sömu missiri", eins og
óskað var. og Þorvaldur biður Þóru og fær
hennar.
Öll þessi saga ber það með sér, að hún er
að öllu eða mestu leyti markleysa. Vel má
vera, að skrásetjari þáttarins hafi heyrt ein-
hvern orðróm um meinbugi á hjónabandi Þor-
valds og Jóru og að utan um þann orðróm
hafi svo verið smíðuð sagan um erkibiskups-
leyfið. En þessi orðrómur gæti átt rætur sínar
að rekja til gamallar og réttrar sagnar um
meinbugi milli foreldra Jóru, sem áður var
vikið að, því að Jóra hefur verið getin í þrí-
menningsmeinum. Nú vissu menn hins vegar,
að þau Jóra og Þorvaldur voru í hjónabandi
og áttu að minnsta kosti fimm sonu. Og þess
vegna þurfti að færa rök til þess, að sambúð
þeirra hafi ekki verið þvert ofan í lög þeirra
tíma. Afleiðing meinbuganna var að vísu sú,
að „kennimenn" meinuðu þeim hjónum sam-
vistir, en leyfi erkibiskups nam um hríð bann
„kennimanna“ úr gildi. Grípur orðrómurinn
til þessa úrræðis, að láta erkibiskup leyfa þeim
hjónum 10 ára samvistir, en ekki degi lengur,
svo að sambúðin verði lögleg þann tíma. For-
sjónin er síðan látin haga því svo, að Jóra
deyr rétt um það leyti sem 10 vetra frestur-
inn er á enda, svo að engin fyrirstaða verði
á því, að ósk Þóru Guðmundardóttur megi
i’ætast.
Önnur sögn í Sturlungusafninu, sem nú